Category: קונסט

הייַנט (4/13) 16:00 בייַ、די ווייַזן ענדיקט בעשאָלעם。אַלעמען וואס אַטענדז、דאַנקען דיר。אַלע מיטגלידער、דאנק איר פֿאַר דיין שווער אַרבעט。פון די הארץ、א גרויסן דאנק。

איך טראַכטן עס איז געווען אַ גרויס ויסשטעלונג。נאָר、אַז ס וואָס איך געדאַנק פון ין。יעדער יינער、באַקומען פּראָדוקציע וועריז און טעכניש שאָרטידזשיז און שאַפֿן אַ פאָרעם。אפילו אויב עס אויס צו ריפּיטיד די זעלבע זאַך、איר קען נישט קענען צו טאָן די זעלבע זאַך פיזיקלי、איר מוזן סאָלווע אַז אין קיין וועג。פּיינטינגז פאַרגרעסערן די טיפעניש דורך ריפּיטינג דעם פּראָצעס.。אין דעם זינען、איך טראַכטן עס איז געווען אַ "גוט ויסשטעלונג" ווען מיין פּערזענלעכקייט אָוזייז אויס ביסל יעדער מאָל.。

אויף די אנדערע האנט、איר זוכט פון די אַרויס, עס וואָלט קוקן גאָר אַנדערש.。אין אַ זינען, אַזאַ "טיפעניש" קען פאַלן אין די קאַטעגאָריע פון ​​"זיך-צופֿרידנקייט" (כאָטש דאָס איז פייַן).。געמעל איז רובֿ ימפּאָרטאַנטלי "וויזשאַוואַל קונסט."、מער וויזשאַוואַל שפּאַס、די יינציק פרווון זענען אַ גרויס אַטראַקשאַן。עס איז אַ שיין און רויק וועניו、די סיבה וואָס יונג מענטשן זענען ווייניקער יקספּאָוזד, ווייַל עס איז קליין ענערגיע ראַדיאַציע、דאָס קען אויך זיין דער פאַל。

די יידזשינג פון מיטגלידער、אין אַ זינען, עס איז אויך די לויפן פון דזשאַפּאַן ווי אַ גאַנץ.、דורך צייכענונג, איר ווילן צו אַנטקעגנשטעלנ דעם גאַנג.。אפילו אויב דיין גוף איז עלטער、איך וועלן צו זיין ווי יונג ווי מעגלעך אין דעם מאַרך = שטימונג.。די מאַכט פֿאַר וואָס、טראַכטן פון צייכענונג ווי אַ מעטאַדאַלאַדזשי。צו טאָן דאָס, קוק בייַ דראַווינגס פון מענטשן ווי יונג ווי מעגלעך (ווערן ביכולת צו נוצן די אינטערנעט! אַז אַליין וועט מאַכן דיין מיינונג אַ ביסל יינגער!)、דער ספּעציפיש אופֿן איז צו פּרובירן צו נאָכמאַכן עס ווי פיל ווי מעגלעך.。וואָס זאָל אויך מאַכן די אָרט אפילו מער לעבעדיק.。זאל ס צעשטערן דיין אייגן בילד אַ ביסל。אַז ס דער ווייַטער שריט。

今日は実行委員、陳列委員だけでなく、多くのメンバーが陳列を手伝ってくれました。それは自発的で、とっても嬉しく、感激しました！ 陳列委員も出品メンバーと同じ年代。10年前なら「陳列の邪魔なんですけど・・」・・。阿吽の呼吸、と言ったらいいんでしょうか。いい人間関係ができてるなーと、思いました。

陳列作品の「高さ調節」も何度もやり直しさせてしまいました。作業してくれた方々、ごめんなさいね。でも高さの調節が会場構成のポイント、とわたしは考えているので妥協しませんでした。ここをいい加減にすると、最初の作品こそじっくり見て貰えても、やがて見ること自体に疲れてしまい、最後の作品などは（絵の良し悪しに関わらず）ろくに見てもらえないまますっ飛ばされてしまう、ということがあり得るからです。

そのために作業量が倍増してしまいましたが、誰も文句も言わず、ちゃんとやってくれました。メンバーのアイデアで、高さ調節用のガイドラインをテープで視覚化してくれたりしたおかげで、作業時間も短縮できました (^-^;。90点近い大量の作品を、スッキリと最後まで疲れずに見ることができる会場になったのは皆さんのお陰です。本当にありがとうございました。お疲れ様。אָבער、今日が初日だってこと、まだ忘れないでね。ご覧くださった方々のコメントもお待ちしています。

桜に対する日本人の “熱愛” は “超” 特別だ。その一種の「異常性」が普通の日本人（わたしも含め）には正常と感じられている、という異常性の出発点は「小学校の桜」にあるのではないか、と多くの人が述べている通りだと思う。わたしの知る限りでも、校庭に桜が無いという学校を見たことがない。現実空間には存在しない「デジタル小学校」のようなものがあったとしても、きっと画面のどこかに桜が入っているに違いない、とさえ思う。
　さらに花のタイミング。幼少期の大きなイベントは多く学校に関わることが多い。その中でも入学、卒業は特別な意味を子どもにも感じさせる。その背景にいつも桜がある。東日本大震災は3月だった。震災直後の満開の桜は、その清々しさゆえに喜びよりもむしろたくさんの日本人の涙を誘ったものだった。桜は単に花であるだけでなく、深い心情を伴った象徴でもある。そのことが、モノとして桜を描くことをさらに難しくする。

אין דעם זינען、ほぼ100%に近い人が、一度は桜を描いた（描かされた）記憶がありそうだ。そしてその90％以上の人が、（ピンクをただ塗りたくる以外に）どう描いたらいいか、悩んだ経験を持っているに違いない。わたしも小学生の頃に感じたそのコンプレックスがずっと尾を引いて、今も解消できずにいる。אַחוץ、風景としてはあまりにも普通過ぎて新たな視点を見出しにくい。桜への熱愛に比して、公募展などでは桜の絵がむしろ少なめなのは、きっとそういう理由だろうと思う。