Category: גאַלעריע

קיינער לעבט נישט、איך רײניק מײנע עלטערן׳ צימער。ניט באַזייַטיקונג、נאָר ציכטיק。געבוירן אין טאַישאָ 13、צו ענערגעטיק פאטער איז שוין געשטארבן רעכט צו פּלוצעמדיק סובאַראַטשנאָיד כעמעראַדזשאַז。אפילו אויב מיין מוטער, וואָס איז געבוירן אין דער ערשטער יאָר פון די Showa טקופע (ווייניקער ווי אַ וואָך), איז געשטארבן ווי עס איז.、דו זאלסט נישט זאָרג וועגן באַזייַטיקונג。

ווייַל גאָרנישט איז ווערט עס。עס זענען אַזוי פילע זאכן、כאָטש איך טאָן ניט האָבן אַ פוטכאָולד (ספּעציעל ווייַל איך טאָן ניט לעבן דאָרט)、כאַביז、עס איז גאָרנישט וואָס סטיקס צו די וועג פון לעבן。無芸・無趣味。בלויז פאַרשיידענע קליידער זענען איבערפולט。אויך אויף יענע קליידער、איך קען נישט געפֿינען קיין באַזונדער ופמערקזאַמקייַט צו קאָלירן וכו'.。נאָר וואָס איר דאַרפֿן、נאָר די סומע。איך קען נישט געפֿינען קיין טייַטש אויסער צו פאַרברענען אַלץ。

גערעדט פון "איך נאָר געלעבט"、איך מיין אז עס איז צו שווער、עפּעס אַזאַ。אוודאי צוליב די צייטן。גיין צו מלחמה、זאל אונדז קינדער געבוירן אין די שאָוואַ טקופע עסן、פידינג זייער אייגענע עלטערן געבוירן אין די Meiji טקופע、נעמען קעיר פון ניט בלויז פילע ברידער אָבער אויך זייער משפחות、איך'ווע לויפן אויס פון גוף, צייט, געלט און גייסט、אויסערדעם, אפילו אויב איר זענט געזאָגט צו האָבן אַ פערדל、איך מיין אז איך האב עס נישט געקענט פארגינען。אויב、אפילו אויב איר האָט אַן "עקסטרע" פערדל、אין אַ שלאַכט צו איבערצייגן אנדערע、וואָלט האָבן פארלאנגט אַ ריזיק סומע פון ​​ענערגיע。צו זוכן עס אויף אַ גלייַך פֿיס מיט מאָדערן צייט、צו גרויזאַם צו זיי。אין קורצן、איצט איז אַ בליענדיק תקופה、איך זאג דאס。

פאטער איז העכער עלעמענטאַר שולע、מייַן מוטער איז בלויז אַן עלעמענטאַר שולע גראַדזשאַוואַט (אין דער צייט אַ נאציאנאלע שולע)、קיין "נאַרישע פּאָר" איז קיין איינער פֿון זיי נישט געווען אין דער ליכט פֿון דער איצטיקער שכל.。ספּעציעל מיין מוטער、אויב איך מוחל מיין משפּחה、די געפילן איך געוואלט צו לערנען מער、פּאָלאָ פּאָלאָ און טראפנס ספּילד אויף מיר ווי אַ יונג מענטש (איך טראַכטן)。

דאך、— װאָס לעבסטו?“ „װאָס מײנט איר פֿון זיך?、ווי אַ פּליטקע תּלמיד, איך "געפרעגט" מיין עלטערן。עס איז מער ווי אַ קשיא צו מיין עלטערן、צוליב מיין אייגענעם מאַנגל פון פארשטאנד פון געשיכטע、単に無慈悲な「指弾」だった。なぜ彼らの人生が、目の前の「捨てても構わないボロ切れ」と化したのか、当時の私は無邪気というより、そのような想像力もなく、何も考えていなかった。私が死を迎える時、息子が私の生き方をどう見るか。息子は私のような馬鹿ではないが、私は何だか両親と、結局同じ、無芸・無趣味な人で終わるような気がしている。

「〇〇の家の人」という言い方がある。下北ではイエではなく、エとなる。

〇〇には、屋号が入ることもあるし、世帯主（昔なら家長か）やその妻の名前のこともあり、子どもどうしなら多くは子どもの名前になる。「タロウちゃんち」的言い方は、下北でも同じ。נאָר、それが時々年代を越えても使われてしまうのが、ちょっと変わっている。マユミエ=マユミさんちはよく知っていたが、「真由美」さんが誰なのか、当時も分からなかったが、そのときから50年以上経った今でもそう呼ばれているのは驚きである。ほぼ、屋号化してしまっている。

家を人の名前で呼ぶのは、同姓の家が多いから。私の生まれた集落（150世帯ほど）では、ほぼ半分ずつが相内（あいない）と坂本。隣の集落（400世帯ほど）では伊勢田が4割、東田が3割くらい。こうなると苗字では区別できないから、人の名前で呼ぶ必要が生まれる。

多吉の家なら、タキチノイエ→タギジェという風に音便、方言化。母の父は相内長五郎だから、一家はチョウゴロウノイエ→チョゴロイエ→チョゴレと呼ばれていた。母は「チョゴレの長女」と呼ばれ、家族以外の誰も本名など呼ばない。チョゴレは地元ではダントツの漁師で、母はチョゴレの一員であることに大きな誇りを持っていた。

家族、親類をマキというが、性格や趣味など似た者もマキといい、私は直接チョゴレではなかったが、どこか漁師の気風があると思われたらしく、「チョゴレのマキ」であり、母も少しはそれを喜んでいた風であった。