原発の立地条件は貧しさ

青森県上北郡六ヶ所村

ฉันรีบกลับไปที่ข่าวการตกเลือด subarachnoid ของพ่อของฉัน แต่、ภาพถ่ายที่ถ่ายจากรถในเวลานั้น。เวลาถ่ายทำคือวันพุธที่ 17 สิงหาคมประมาณ 11.00 น.。เป็นวันธรรมดา。

ป้ายสำหรับพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น Rokkasho Village จะปรากฏขึ้น。ไม่มีการจัดแสดงที่คุ้มค่าแก่ประชาชนที่จะแสดงในสถานที่ที่สวยงาม。ขณะนี้หมู่บ้าน Rokkasho ได้รับความสนใจมากที่สุด (น่าจะดึงดูดความสนใจมากขึ้นหากการกู้คืนดำเนินไป)、เป็นหมู่บ้านที่มีโรงงานแปรรูปของเสียที่เกี่ยวข้องกับนิวเคลียร์ (เชื้อเพลิงนิวเคลียร์ของญี่ปุ่น)。หากคุณยอมรับสิ่งอำนวยความสะดวกที่อันตรายเช่นนี้、รัฐบาลและ บริษัท ที่เกี่ยวข้องกับนิวเคลียร์จะสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกเช่นนี้ได้อย่างง่ายดาย、ก่อนอื่นพวกเขาดึงดูดชาวบ้าน。

นี่คือบ้านของครอบครัวของฉัน、สถานการณ์เหมือนกันในหมู่บ้าน Higashidori。มันไม่เหมือนกันในเมือง Oma ที่มีชื่อเสียงด้านปลาทูน่า。ไม่ว่ามันจะมีชื่อเสียงแค่ไหน、ปลาทูน่ายักษ์ใหญ่สองสามตันต่อปีไม่สามารถครอบคลุมการเงินของเมืองได้。โดยพื้นฐานแล้วสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดไม่สามารถทำได้หากไม่มีโรงไฟฟ้านิวเคลียร์、ไม่มีอุตสาหกรรมที่เป็นเรื่องปกติของอุตสาหกรรม、เป็นเมืองและหมู่บ้านที่น่าสงสารทั้งหมด。

ตามสถิติแห่งชาติ、รายได้เฉลี่ยต่อปีของหมู่บ้าน Rokkasho คือ 15.2 ล้านเยน (2010)。แม้แต่สถิติง่าย ๆ ล่าสุดก็แสดงให้เห็นว่า 13,366,000 เยน (2011)。เป็นการเปรียบเทียบ、โตเกียวอยู่ที่ 5,997,000 เยน (2551, กระทรวงสาธารณสุข, สถิติแรงงานและสวัสดิการ)、Saitama Prefecture 4.735,000 เยน (2008)、กระทรวงสาธารณสุขแรงงานและสวัสดิการ)。เป็นที่ชัดเจนว่าหมู่บ้าน Rokkasho มีรากฐานทางเศรษฐกิจที่อุดมสมบูรณ์อย่างมาก。ฉันจะแสดงรายละเอียดออกไป、เหตุผลนี้ก็คือนี่เป็น "การทิ้งขยะนิวเคลียร์" เพียงแห่งเดียวในญี่ปุ่น。

ทั่วญี่ปุ่น、มีการสำรวจภาพของแต่ละจังหวัด (ฉันลืมวันที่สำรวจ)。มันเป็นเพียงภาพ แต่ไม่จำเป็นต้องจับสถานการณ์ปัจจุบัน、ในทางกลับกันมันรวมอดีตอดีตปัจจุบันและอนาคต、อาจกล่าวได้ว่ามันจับความเป็นจริงได้มากขึ้น。การสำรวจแสดงให้เห็นว่าฮอกไกโดเป็นภาพเหมือนยุโรป、โดยรวมแล้วดูเหมือนว่าจะคิดว่าเป็นบวก (แม้ว่าความจริงจะค่อนข้างรุนแรงในทุกแง่มุม)。จังหวัด Iwate มีภาพลักษณ์ที่แข็งแกร่งของ Miyazawa Kenji、แย่ แต่สดใส、การประเมินทางปัญญาและเชิงบวก。ในทางตรงกันข้ามภาพของจังหวัด Aomori นั้นมืด、ในตอนท้ายของโลก、มันเป็นความประทับใจเชิงลบที่แย่และน่าสยดสยอง。ในแง่ของบุคคลนักดูหมิ่นตาบอดทาคาฮาชิ、Dazai Osamu、Terayama Shuji、แม้ว่าคุณจะนึกถึง Nagayama Norio ผู้มีส่วนร่วมในการยิงปืนพกต่อเนื่อง、ไม่มีภาพบวกที่สดใสและมีสุขภาพดีเลย。

แม้ว่าพวกเขาจะยากจนพวกเขาไม่เพียง แต่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แต่พวกเขาลากกัน、ดื่มแอลกอฮอล์สาปแช่งผู้คน、สาปแช่งโลก、ในที่สุดเขาก็ตายจากจังหวะหรือแขวน。เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดคือผู้อยู่อาศัยในจังหวัด Aomori、ฉันยังเบื่อหน่ายกับวัฒนธรรมแบบนั้น、ฉันรู้สึกเหมือนฉันอายุ 18 ปีและออกจาก Shimokita ด้วยความรู้สึกว่าฉันจะไม่กลับไป。ที่สถานี Ueno "พี่ใหญ่"。ฉันไม่สามารถลืมได้ว่าฉันถูกเรียกตัวไปหางานล่าแรงงานวันหนึ่งโดยพูดว่า "มีสถานที่ทำงาน"。อากาศนั้นจะต้องซึมผ่านร่างกายทั้งหมดของฉัน。

จากนั้นพิจารณาความหมายของหมู่บ้าน Rokkasho 15.2 ล้านเยน。ฉันดีใจที่รวย、ฉันไม่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ。บางสิ่งควรมีค่าใช้จ่าย 15.2 ล้านเยน。เมื่อซื้อที่ดินเพื่อสิ่งอำนวยความสะดวก、เป็นหมู่บ้านที่ผู้คนฆ่าคนด้วยเงินที่ไม่เหมาะสม。ก่อนหน้านั้นวัวและผู้คนอาศัยอยู่ด้วยกัน、มันเป็นหมู่บ้านที่หนาวเย็นที่น่าสงสาร、มีพระราชวังจำนวนมาก (แม้ว่าจะไม่ใช่งานอดิเรกของฉัน) กับผู้สูงอายุสองคนมากกว่า 50 ห้อง。ในฐานะนักเรียนมัธยมฉันรู้สึกว่าวัวนั้นสวยงามกว่าพระราชวังเหล่านั้น、วัวไม่ใช่ตัวเลือกสำหรับเชื้อเพลิงนิวเคลียร์。

จากสิ่งที่ฉันเห็นข่าว、ความเป็นจริงของฟูกูชิม่านั้นแตกต่างจากจังหวัด Aomori เล็กน้อย。อุบัติเหตุคือ、มันเกิดขึ้นที่จะเกิดขึ้นในจังหวัดฟูกูชิม่า、นั่นคือจังหวัด Aomori、มันเป็นจังหวัด Niigata、แม้แต่ในจังหวัดโอนิต้า、ไม่น่าแปลกใจที่มันเกิดขึ้นที่ไหน。มันเป็นเมืองและโรงงานที่ต้องการโรงไฟฟ้านิวเคลียร์。ไม่ว่าจะปลอดภัยแค่ไหนในสถานที่เช่นนี้ "ฉันกลัวเกินกว่าจะยืนขึ้น"。แต่、ด้วยเหตุผลบางอย่างถ้าคุณยืนอยู่ในชนบทมันจะกลายเป็น "ปลอดภัยอย่างแน่นอน"。เงินพูดอย่างแน่นอน。หรือปิดปาก。ใครก็ตามที่อาศัยอยู่ที่นั่นไม่มีทางที่จะบอกลาได้ถึง 15.2 ล้านเยน。

จากบ้านเกิดที่อุดมไปด้วยธรรมชาติ、เราเลือกที่จะอาศัยอยู่ในเมืองที่ร่ำรวยทางเศรษฐกิจ。คนส่วนใหญ่ที่รักธรรมชาติ、มันขึ้นอยู่กับสถานที่ตั้งของชีวิตในเมืองที่อุดมสมบูรณ์และสะดวกสบาย。การเมืองได้เริ่มสนับสนุนการพึ่งพาพลังงานนิวเคลียร์、ฉันรู้สึกถึงความเจ็บปวดหลังจากได้รับคำตอบจากประเทศต่างๆ。การเมืองที่ไม่น่าเชื่อถือ、ผู้ใหญ่ที่ไม่น่าเชื่อถือ。ความเป็นจริงของเด็กฟูกูชิม่าออกจากบ้านเกิดของพวกเขาในที่ที่พวกเขาไม่มีที่จะไป、มันอาจจะแพร่กระจายไปทั่วประเทศในวิธีที่แตกต่างกัน。ประเทศนี้、สถานะปัจจุบันของการเป็น "โรงไฟฟ้าเศรษฐกิจ" จนถึงเมื่อไม่นานมานี้、ที่จริงแล้วมันยังสกปรกอยู่ในโคลน、เขาไม่ใช่แค่เท้าเปล่า?

ครอบครองญี่ปุ่น

ครอบครองญี่ปุ่น

車で近くの農業産品を主にしたマーケットへ講座用の冬瓜か何か静物のモチーフに使えるものが無いかと出かけてみた

外にいくつか出店があり最初に(ガラクタ)アンティーク風の店があった特にいいものだと思ったわけではないが何となく目にとまったものがコレ高さ10cm程の小さな陶製品で同じようなものが他に2個ありほんの数分だが眺めていると店の人が話しかけてきた話しを聞くとつい流れで買ってしまうのでちょっと警戒したが絶対買う気はないぞと心に言い聞かせて話を聞くことにした

made in occupied japanと裏に刻印があるのは昭和22年から27年までの5年間占領下の日本としてつまり日本と言う国が失われていた期間だけ輸出用の製品に表示することが義務付けられていたことを示している(ウィキペディア)昭和27年(1952)4月28日にサンフランシスコ平和条約が日本と占領国との間で発効するがこの時から日本は主権を回復しmade in Japanと表示できることになったのだそうだこれはすなわち日本がたった一度だけ日本でなくなった時期の輸出品でそれが今度は再びアンティークとして日本に里帰りしたものなのだ出来自体は大したモノはないのだが、5年間という限定があるのでそれなりのコレクターがアメリカにはいるらしい

そう聞いてしまったら絵のイメージがふっと湧いてしまったこれはマズイ!と値段を聞くと安くしますと言うますますマズイ!結局3個とも買ってしまったでももともとの1個分の値段で3個買ったのだから得した気になった妻は「原価はいくらだろうねさっと下げたのだからきっともう一声下がったと思うよ」と残念そうだったが私はもう返事をする気にならなかった 2011/9/11

เครื่องมือวัดการหมุนวน

วัดการหมุนวน (พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ทางทะเล)

船の美しさ続編写真は船の航行には必須のジャイロスコープ羅針盤と言えば分かりすい(青い色はそれを覗きこんでいる私のシャツの色)だろうかこれは実際に遠洋航海で使われていた船を解体した際保存されたもの全くの実用品だが実に美しいではないか?

今では死語になりかかっているが私の学生の頃は実用の美とか機能美という語がまだあった美そのものを目的とした美術品と違い純粋に機能性実用性を目指した器具が結果的に不要なものをそぎ落とした美しさを獲得するという意味の語である

誰が言い出したのかは忘れてしまったがそれらの語には装飾あるいは余裕(過分?)に対する嫌悪感がこっそり隠されていると私は感じていた肉や脂肪の持つ肉感性官能性に対して骨の白々とした質素な美しさを好む志向だと言う方が分かりやすいかも知れない私などはそうした美学に共感しつつも「不要な物」というその独善的な物言いに多少の反発も同時に感じたものだった

このジャイロスコープを見てそんなことを思い出したジャイロスコープは美しくなくても使い易ければそれでいいこのジャイロスコープもその方針で作られたものに違いないその意味では「骨」的志向と言えるだろうダイヤ形の印しも見やすさを考慮したものだけれどこの大きさはこれよりほんの少しサイズが大きかったり色がほんの少し薄かったり黒味がかったりしても実用性に問題は無いそれなのにこれをジャストとしたことには設計者制作者の美学が入り込まざるを得ないこれは「骨的な志向」ではなく「肉」的な志向ではないかそぎ落としていくだけでは本当の美は生まれ得ないのではないかそんな風に当時も感じていたのだった

ともかく船の内部器具用品にはなぜか美しいものが多い自動車でも飛行機でも事情は変わらないようなものだが美しさという点では格段に落ちる気がする(多くは私の偏見だろうが)その違いの一つは「重さ」から来るのではないかと私は睨んでいる

船の備品は飛行機や車に較べ総じて重く、ใหญ่、武骨である揺れる船上での扱いがそれを要求するのだろうがそれが人間の感覚にどっしりした安心感や親しみを与えるのではないかと感じている設計制作に携わる人々にもそれは共有されだから船という一つの美しい体系が出来上がっていくのではないかと思っている。2011/9/10