นกนางนวลสีฟ้า ... นิทรรศการ

"นกนางนวลสีฟ้า" 2020

ให้ถูกต้อง "สมาคมนกนางนวลสีฟ้า / นิทรรศการจิตรกรรม"。เริ่มตั้งแต่ 9/15 (วันอังคาร) วันมะรืน。แม้กระทั่งในการพบปะกับนกนางนวล、ไม่มีภาพนกนางนวล。เป็นนิทรรศการภาพวาดชั้นเรียนชื่อว่า "สมาคมนกนางนวลสีฟ้า"。ชื่อห้องเรียนคือ、ตั้งชื่อตามบล็อกนี้。

อันดับ 7 ในปีนี้。มันอาจจะไม่เหมาะสมที่จะพูด、ถ้าคุณมองเฉพาะอายุ、นิทรรศการภาพวาดผู้สูงอายุ (ไม่รวมงานโรงเรียนและการแข่งขัน)、จัดแสดงทั่วประเทศญี่ปุ่น、ในแง่นั้นมันคล้าย ๆ กัน)。"มันกลายเป็น"、มากกว่าเวลาไม่สามารถหยุดได้、มันช่วยไม่ได้ในแง่หนึ่ง。แต่、ปีละน้อย ๆ、ดีใจที่อัพเลเวลแล้ว。

นี่คือมิโซะ、เป็นข้อพิสูจน์ว่าสมาชิกแต่ละคนจริงจังกับภาพ、ยังเป็นผลจากการท้าทายแต่ละประเด็น、ฉันคิด。แน่นอน、ไม่ใช่มืออาชีพ、เพราะยังมีปัญหาทางกายภาพ、“ ถามชาวโลก” เกี่ยวกับผลงาน、มันไม่เหมือนกับการหายใจ。แต่、เพียงแค่วาดภาพ、อย่าหลงเชื่อหากเป็นเหมือนการเล่นเพื่อป้องกันภาพเบลอ。สำหรับผลงานล่าสุด、นี่เป็นเพราะเราได้เห็นสิ่งที่รวมถึงการแสวงหาที่จำเป็น。

โลกแห่งภาพวาดนั้นลึกล้ำ。โลกที่สามารถวาดขึ้นได้ด้วยทักษะของเทคนิคระดับมืออาชีพเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น、ถ้ามันสนุกก็ไม่เป็นไร、น่าสนุก? โลกก็เป็นส่วนหนึ่งของมันเช่นกัน。ไม่ว่ากรณีใด ๆ、สิ่งที่เรากำลังทำ、ใหญ่、เป็นเพียงส่วนหนึ่งของโลกส่วนลึก、หลายคนไม่รู้จัก、อยู่ข้างๆอย่างไม่คาดคิด、มองไม่เห็นก้น、ว่าทางเข้าเปิดกว้างเหมือนหน้าผาลึก、ฉันมารู้สึกเหมือนสายลม。ฉันเข้าใจภาพ、นั่นไม่ได้หมายความว่านักวิจารณ์และนักเขียนจะเข้าใจคำอธิบายเป็นคำพูดได้、จริงอย่างนั้น、หมายความว่าคุณสัมผัสได้ถึงลมหายใจของนักเขียนด้วยผิวหนังของคุณ。และ、รูปภาพของพวกเขา、ฉันมากระซิบเรื่องแบบนี้ทีละน้อย、ฉันก็ยิ่งมีความสุข。

อา、กันยายน

"Apple-3colors" (ยังไม่เสร็จ) 2020

"พี่เมย์" "อ๋อ、ฉันจำได้ว่าเคยเห็นบทกวีหรือเพลงชื่อ "ซัตสึกิ" ที่ไหนสักแห่ง、เป็นความสวยงามของอากาศในเดือนพฤษภาคม (ซัตสึกิ)、ฉันจำได้ว่ามันเป็นบทสวดของอารมณ์ร่าเริงที่ซ้อนทับกับมัน。

"อา、"กันยายน" คือ "อ๋อ、มันเป็นเดือนกันยายนแล้ว (และเกือบจะครึ่งทางแล้ว) "(และยัง、ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย)、มันเป็นความรับผิดชอบต่อตนเอง“ โอ้”。อา。ความผิดของ Corona、เพราะความร้อน、หมาข้างบ้านส่งเสียงดัง。

ทุกครั้งที่ยืดอกสิ่งที่ต้องทำ、ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจหดหายไป 1 มม。แม้ว่าเทียนชีวิตจะสั้นลงแน่นอน、หมาข้างบ้านเห่าอีกแล้ว。บนโลก、ทำไมสุนัขตัวนั้นเห่ามาก?、เพื่อนบ้านทุกคนหูหนวกหรือไม่?、หรือมันเห่าใส่ฉันขณะใส่ที่อุดหู?。นอกจากนี้、แม้ว่าจะเป็นเดือนกันยายน、ร้อนมากมั้ย?。ในบ้านของฉัน、มีคนแอบเป่าลมร้อนมาก่อกวนหรือเปล่า?。

ฉันไม่ใช่คนเดียว、ส่วนใหญ่มีแนวโน้ม。ฉันแน่ใจว่ามีคล้ายกัน。รำคาญเสียงหมาแมวนกฮูกและเสียงน้ำข้างบ้าน、บางคนทำอะไรไม่ได้。แต่、ฉันไม่เห็นคนแบบนี้。ที่บ้าน、ทั้งที่ทุกคนนอนกองกับพื้นเหมือนศพ、ผู้คนที่สามารถมองเห็นจากหน้าต่างอยู่ในความร้อนนี้、เดินเร็ว ๆ ด้วยความเร็วปกติเหมือนเดิม、ดูเหมือนคุณจะทำงานบางอย่างอยู่เสมอ。ยิ่งไปกว่านั้นมันเจ๋ง。บางอย่าง、นอกจากนี้ยังเป็นเครื่องดื่มพิเศษ、ฉันไม่รู้เหรอ?。อา、พระจันทร์ขม。ตุลาคมอยู่ตรงหน้าคุณ。หัวใจของฉันหดหาย。แต่ถึงอย่างไร、ร่างกายของฉันไม่ยอมไปทำงาน。

自分に還る時間?

「 Apple-Yellow」 2020

しばらく制作を休むと頭も体もついていかなくなり特に制作途中の作品に気持がつながるまでにはかなりの時間がかかる。นั่นเป็นเหตุผล、たとえ制作時間が短くても毎日描くのがよいと昔はよく言われたものだ今もそう言う人がいるのだろうか

8月も後半に入ってやっと制作への神経回路が繋がり始めてきたのを感じるほぼ丸々1ヶ月かかったこの1ヶ月はまるで自分の頭の一部をどこかに置き忘れ他人の手を借りて描いているような感じだったそして寝る前にいつも同じことを呟く「いったい自分は何をやっているんだろう」

本当は絵なんか描いている場合じゃないのかも知れないただ描かないことには自分のいる場所が無いそんな気分になって落ち着かない。สำหรับตอนนี้、自分を落ち着かせ何かを考え何かができるようにするためにも(私にとっては)絵を描く時間が必要だ

AIが絵を描きそれをAIが観賞しその流れの最下流で人間がその「絵」を見るようになるだろうかその時「絵を描く時間」はどんな意味を持つだろうか