



من به "نمایشگاه انفرادی شینسوکه فوجیساوا" که در گالری AYUMI در کاگورازاکا، توکیو (14/11-19) برگزار می شد، رفتم.。این نمایشگاه با عنوان "رنگ هایی که شروع به دویدن می کنند، اشکالی که شروع به خندیدن می کنند" است.、-دیدن صدا از طریق برش کاغذ و سیم کشی- زیرنویس آن است.。رنگ、مفهومی که در آن اشکال با "صدا" به هم متصل می شوند。
چیزی که من واقعاً هنگام تماشای اثر احساس می کنم、اگرچه با تمرین می توان تا حدودی از تکنیک ها تقلید کرد.、عقل نمی تواند این کار را انجام دهد.、این چیزی است که。برش کاغذ نقاشی شده با آبرنگ、به طور جسورانه روی آنهایی که قبلا چسبانده شده اند، لایه کنید.。حتی اگر این فقط در کلمات باشد、هیچ کس نمی تواند همان (تأثیر) را بگذارد (اگرچه این اصلاً چیز جزئی نیست)。
چرا نمی توان آن را انجام داد؟、این به این دلیل است که زندگی آقای فوجیساوا (همه چیز) با آن همپوشانی دارد.。- در جایی می ایستد که نوک چاقوی کاتر قرار دارد.、خم شدن、قطع کردن。من چاره ای ندارم جز اینکه به طور مستقیم تصمیم بگیرم کجا آن را بچسبانم.、نمی تواند تصادفی باشد。
حتی اگر فقط یک سیم باشد、قبل از تجربه او به عنوان یک مجسمه ساز、چشمی برای انتخاب موادی که با واکنش های فیزیکی خود فرد ادغام شده باشد.、همزمان با فرم。من لطافت حساسیت هنرمند را در این که بتواند با چنین احساساتی صادق باشد (حواس پنج گانه) احساس می کنم.。هر بار که نمایشگاه انفرادی فوجیساوا را می بینم،、من همیشه از صداقت او شوکه شده ام。و、متاسفم که بسیاری از مردم هنوز در مورد آن نمی دانند.。
