امروز、وقتی به دیدن نمایشگاه بخشدار Saitama رفتم ، متعجب شدم.。چهار آشنا درگذشت、یک روبان سیاه در زیر قطعه وجود داشت。دو مورد از آنها هستند、او همچنین عضو یک نمایشگاه گروهی طولانی مدت است.。من در سنی هستم که جای تعجب نیست که من خودم روبان سیاه می گیرم、من ساخته شدم تا دوباره آن را احساس کنم。
این به دلیل روز در روزهای هفته بود、تعداد کمی تماشاگر وجود دارد。سن متوسط مخاطب بیش از 70 سال قدمت دارد.。اهمیت نمایشگاه بخشدار、من به خانه رفتم و فکر کردم وقت آن رسیده است که دوباره بپرسم。
مدتی است که امروز صبح باران می بارد。هوای آفتابی نیز خوب است、اگر ادامه یابد ، من خسته می شوم。انسان نیز به سلول به سلول نگاه می کند、برخی از قسمت ها وجود دارد که شبیه گیاهان است、شاید سلول ها احساس مرطوب کنند。
مردم ژاپنی (من نمی دانم که آیا این برای آنها بی نظیر است)、روشن、خوب、دوستانه、تمیز、مهربان、از هر کسی همبستگی و چیزهای دیگر بخواهید、آنها تمایل دارند افرادی را که این کار را نمی کنند ، بیرون کنند.。
اما صادقانه、این یک جامعه خسته کننده است。نه فقط نقاشان、در حقیقت ،、همه اینها、من فکر می کنم افراد زیادی با شخصیت مخالف وجود دارند。
くっきりと「晴れ」の気分。少なくとも10年は悶々と試行錯誤を繰り返してきた、技術的な課題をクリアした（と思う）。
答えが手の届くところにあることはずっと前から分かっていた。ولی、実際にそれを掴むまでは、それが求める答えかどうかは分からない（本当は、このあと様々な検証が必要だが）。
あくまで技術的な課題だけ。それだけで自由になるかと言えばそんなことはなく、むしろ、これでやっと自分の思うスタートラインに立てたというところ。اما、「気分は晴れ」た。