پریروز (15/6)、بعد از مدتی برای اولین بار برای طراحی بیرون رفتم.。اخیرا فقط با تبلتم طراحی می کنم.、نگران بودم که دستانم تکان نخورند، اما ترسم بی اساس بود.。طراحی منظره سرگرم کننده است。فقط نگاه کردن به اطراف و قدم زدن در اطراف سرگرم کننده است、سوغاتی هایی نیز وجود دارد که می توانید با طرح های خود نگه دارید.。داشتن دوستان خوب است。
قبلاً رفتن به طراحی با گروه بزرگی از مردم دردسرساز بود.。زمانی که طراحی را شروع کردم، مجبور شدم حداقل یک کتاب طراحی بنویسم (این روزها بیشتر 17 صفحه است).。همانطور که به طراحی ادامه دادم، شروع به یافتن ریتم کردم.、سرعت به سرعت در حال افزایش است、تیزتر شدن、دیدگاه شما نیز واضح تر خواهد شد.。از همین رو、با تنبلی نقاشی نکنید。تکرار روند حرکت بلافاصله پس از ترسیم、من فکر می کنم این یک کلید برای بهبود است.。وقتی افراد زیاد هستند نمی توانید سرعت خود را حفظ کنید.。
ولی、این روزها بد نیست با دوستانی که خوب می شناسید به طراحی نقاشی بروید.、شروع کردم به این فکر کردن。سطح دانش آموزان در کلاس افزایش یافته است、何とかペース合わせられる程度になってきたせいもある（わたしも随分我慢強くなったし）が、スケッチとそれを描く人とのあいだに興味が移ってきたことが大きいような気がする。
「スケッチと、それを描く人のあいだ」。من احساس می کنم "انسانیت" کمی اغراق آمیز است.、خب، حدس می‌زنم «آدم شدن» به این نزدیک است.。یک فرد آرام لزوماً نقاشی های آرام نمی کشد.。افراد پرحرف لزوما طرح های پرحرفی نمی کشند.。حتی یک نقاشی بد نیز معنای عمیق غیر منتظره ای دارد.、遠近法の狂った絵にもその人となりが鮮やかに輝くこともあるだろう。世間話をしながらその人の描きぶりを見、スケッチを見る。そうやって、いわば人間のスケッチもする。آن هم、というよりもしかしたら、そちらの方が面白いと感じるようになってきたのかもしれない。