Երեկ նախորդ օրը (6/15)、Մի որոշ ժամանակ է, ինչ ես դուրս եկա ուրվագծի。Վերջերս ես նկարում էի պլանշետում、Ես անհանգստանում էի, որ ձեռքերս կտեղափոխվեն, բայց դա կեղծ տագնապ էր:。Տեսարանների ուրվագիծը զվարճալի է。Զվարճալի է պարզապես շրջել փնտրելը、描いたスケッチが手元に残るというお土産もある。仲間がいるのもいい。
以前は多人数でスケッチに行くのは億劫だった。一度スケッチに出たら最低でもスケッチブック一冊（今は17ページくらいのものが多い）を描かなくては気が済まなかった。Երբ ես շարունակել եմ նկարել ուրվագիծը, ես սկսեցի հասկանալ ռիթմը:、Արագությունն արագորեն աճում է、Եղեք կտրուկ、Հեռանկարը նույնպես սրվում է。Ես զգում եմ, որ դա իրերի մեջտեղում ապրող «ես աշխարհում» իրականությունն է։、Մի նկարեք այն。Կրկնել շարժումը հենց որ նկարում եք、Կարծում եմ, որ դա ավելի բարելավելու հնարք է。多人数ではそんなマイペースが守れない。
Բայց、最近は気心の知れた仲間たちとスケッチに行くのも悪くない、と思うようになった。教室の人たちのレベルが上がり、何とかペース合わせられる程度になってきたせいもある（わたしも随分我慢強くなったし）が、スケッチとそれを描く人とのあいだに興味が移ってきたことが大きいような気がする。
「スケッチと、それを描く人のあいだ」。「人間性」といえば少し大げさな気がするが、まあ「人となり」というのがそれに近いだろうか。おっとりした人がゆったりした絵をかくとは限らない。おしゃべりな人が饒舌なスケッチを描くとは限らないのだ。下手な絵にも存外深い意味はあり、遠近法の狂った絵にもその人となりが鮮やかに輝くこともあるだろう。世間話をしながらその人の描きぶりを見、スケッチを見る。Դա արեք、いわば人間のスケッチもする。Դա նույնպես、というよりもしかしたら、そちらの方が面白いと感じるようになってきたのかもしれない。
