دسته: گالری

مرغ دریایی آبی ... نمایشگاه

"مرغ دریایی آبی" 2020

به طور دقیق ، "انجمن دریایی آبی/نمایشگاه نقاشی"。روز بعد از فردا ، سه شنبه 15 سپتامبر شروع می شود。حتی در جلسه ای با موضوع مرغ دریایی、هیچ تصویری از مرغ دریایی وجود ندارد。این نمایشگاهی از کلاسهای نقاشی به نام "انجمن مرغ دریایی آبی" است.。نام کلاس است、با توجه به نام این وبلاگ。

امسال هفتم است。این ممکن است یک روش نامناسب باشد、فقط به سن نگاه می کنم、نمایشگاه های نقاشی برای سالمندان (به جز مسابقات مرتبط با مدرسه و مسابقات)、نمایشگاه ها در سراسر ژاپن、به این معنا ، مشابه شد.。آنچه "از بین رفته است" است、زمان متوقف نمی شود、به یک معنا نمی توان به آن کمک کرد。ولی、هر سال کم کم است、خوشحالم که سطح بالا رفته است。

این فقط یک میسو است、این اثبات این است که هر یک از اعضای صمیمانه با آثار هنری روبرو هستند.、این همچنین نتیجه گرفتن چالش برای هر یک از آنها است.、من فکر می کنم。البته البته、من حرفه ای نیستم、مشکلات جسمی نیز وجود دارد、"سؤال از جهان" و موارد دیگر、این مانند تنفس سخت نیست。ولی、فقط یک نقاشی、اگر چیزی شبیه به یک بازی برای جلوگیری از بوکه است ، آن را مسخره نکنید。در آثار اخیر、به این دلیل است که ما شروع به دیدن چیزهای زیادی می کنیم که شامل اقدامات اساسی است.。

دنیای هنر عمیق است。دنیایی که می تواند به سادگی با تکنیک های حرفه ای ماهر ترسیم شود ، فقط بخشی از آن است.、تا زمانی که سرگرم کننده باشد ، خوب است、هدونیستی؟ جهان نیز بخشی از آن است。در هر صورت、کاری که ما انجام می دهیم این است、بزرگ、این فقط بخشی از دنیای عمیق است、بسیاری از آنها ناشناخته هستند、با کمال تعجب درست کنار من、نمی توانم پایین را ببینم、افتتاح آن مانند یک صخره عمیق باز است、شروع به احساس باد کرد。من تصویر را درک می کنم、این بدان معنا نیست که منتقدین و نویسندگان می توانند توضیحات را در کلمات درک کنند.、در واقع ، اینگونه است、این یک چیز بزرگ است که بتوانیم نفس این هنرمند را بر روی پوست او احساس کنیم.。و、نقاشی های آنها、من به تدریج شروع به زمزمه کردن چنین مواردی کردم、این حتی برای من خوشایند تر است。

مون、سپتامبر

「Apple-3colors」（未完） 2020

「ああ五月」「ああ、皐月」とかいう詩や歌をどこかで目にした覚えがあるが、それは五月（皐月）の時候の美しさや、それに重なる快活な情感への賛歌だと記憶している。

「ああ、九月」は「ああ、もう九月になってしまった（しかももう半ば近い）」（それなのに、何にもしていない）という、自責の「ああ」だ。مون。コロナのせい、暑さのせい、隣家の犬がうるさいせいだ。

やらなくてはならないことを一寸先に伸ばすごとに、心が１ミリずつ縮んでくるような気がする。寿命のローソクが確実に短くなるというのに、また隣家の犬が吠える。いったい、なんだってあの犬はあんなに吠えるのか、隣家の人々は全員耳が遠いのだろうか、それとも耳栓をしながら私に向かって吠えさせてでもいるのだろうか。علاوه بر این、なんだって九月だというのに、こうクソ暑いのか。私の家に、誰かが嫌がらせにこっそり熱風を送り込んででもいるのだろうか。

私だけが「ナマケモノ」ではないはずだ、شاید。きっと同類はいるはずだ。隣家の犬や猫やふくろうやミミズの声に悩まされて、なーんにもできない人もいるはずだ。ولی、そういう人は私には見えない。我が家では、全員が死体のようにゴロゴロ床に転がっているというのに、窓から見える人たちはこの暑さの中を、普段と変わらない速さでさっさと歩き、常に何らかのお仕事をしているように見える。しかも涼しげ。何か、特別な飲み物でもあり、それを私が知らないだけなのだろうか。مون、苦月。十月は目の前。心がぐんぐん縮む。اما、私の身体はなぜか仕事に向かうことを拒否している。

自分に還る時間？

「 Apple-Yellow」 2020

しばらく制作を休むと、頭も体もついていかなくなり、特に制作途中の作品に気持がつながるまでには、かなりの時間がかかる。از همین رو、たとえ制作時間が短くても毎日描くのがよい、と昔はよく言われたものだ。今もそう言う人がいるのだろうか。

８月も後半に入って、やっと制作への神経回路が繋がり始めてきたのを感じる。ほぼ丸々１ヶ月かかった。この１ヶ月はまるで自分の頭の一部をどこかに置き忘れ、他人の手を借りて描いているような感じだった。そして寝る前にいつも同じことを呟く。「いったい自分は何をやっているんだろう」。

本当は絵なんか描いている場合じゃない、のかも知れない。فقط、描かないことには、自分のいる場所が無い、そんな気分になって落ち着かない。در حال حاضر、自分を落ち着かせ、何かを考え、何かができるようにするためにも、（私にとっては）絵を描く時間が必要だ。

AIが絵を描き、それをAIが観賞し、その流れの最下流で人間がその「絵」を見るようになるだろうか。در آن زمان、「絵を描く時間」はどんな意味を持つだろうか。