نویسنده: تاکاشی

وبلاگ شخصی تاکاشی。نه فقط در مورد نقاشی、چیزی که من هر روز به آن فکر می کنم、آنچه شما احساس می کنید、هر چه به ذهنم می رسد می نویسم。این وبلاگ نسل سوم است。از ابتدا، بیش از 20 سال گذشته است.。 2023از اول ژانویه、در حال حاضر، تصمیم گرفتم فقط در روزهای فرد بنویسم.。من یک به یک به مسیر آینده ام و چیزهای دیگر فکر خواهم کرد.。

مرغ دریایی آبی ... نمایشگاه

"مرغ دریایی آبی" 2020

به طور دقیق ، "انجمن دریایی آبی/نمایشگاه نقاشی"。روز بعد از فردا ، سه شنبه 15 سپتامبر شروع می شود。حتی در جلسه ای با موضوع مرغ دریایی、هیچ تصویری از مرغ دریایی وجود ندارد。این نمایشگاهی از کلاسهای نقاشی به نام "انجمن مرغ دریایی آبی" است.。نام کلاس است、با توجه به نام این وبلاگ。

امسال هفتم است。این ممکن است یک روش نامناسب باشد、فقط به سن نگاه می کنم、نمایشگاه های نقاشی برای سالمندان (به جز مسابقات مرتبط با مدرسه و مسابقات)、نمایشگاه ها در سراسر ژاپن、به این معنا ، مشابه شد.。آنچه "از بین رفته است" است、زمان متوقف نمی شود、به یک معنا نمی توان به آن کمک کرد。ولی、هر سال کم کم است、خوشحالم که سطح بالا رفته است。

این فقط یک میسو است、این اثبات این است که هر یک از اعضای صمیمانه با آثار هنری روبرو هستند.、این همچنین نتیجه گرفتن چالش برای هر یک از آنها است.、من فکر می کنم。البته البته、من حرفه ای نیستم、مشکلات جسمی نیز وجود دارد、"سؤال از جهان" و موارد دیگر、این مانند تنفس سخت نیست。ولی、فقط یک نقاشی、اگر چیزی شبیه به یک بازی برای جلوگیری از بوکه است ، آن را مسخره نکنید。در آثار اخیر、به این دلیل است که ما شروع به دیدن چیزهای زیادی می کنیم که شامل اقدامات اساسی است.。

دنیای هنر عمیق است。دنیایی که می تواند به سادگی با تکنیک های حرفه ای ماهر ترسیم شود ، فقط بخشی از آن است.、تا زمانی که سرگرم کننده باشد ، خوب است、هدونیستی؟ جهان نیز بخشی از آن است。در هر صورت、کاری که ما انجام می دهیم این است、بزرگ、این فقط بخشی از دنیای عمیق است、بسیاری از آنها ناشناخته هستند、با کمال تعجب درست کنار من、نمی توانم پایین را ببینم、افتتاح آن مانند یک صخره عمیق باز است、شروع به احساس باد کرد。من تصویر را درک می کنم、این بدان معنا نیست که منتقدین و نویسندگان می توانند توضیحات را در کلمات درک کنند.、در واقع ، اینگونه است、این یک چیز بزرگ است که بتوانیم نفس این هنرمند را بر روی پوست او احساس کنیم.。و、نقاشی های آنها、من به تدریج شروع به زمزمه کردن چنین مواردی کردم、این حتی برای من خوشایند تر است。

مون、سپتامبر

「Apple-3colors」（未完） 2020

「ああ五月」「ああ、皐月」とかいう詩や歌をどこかで目にした覚えがあるが、それは五月（皐月）の時候の美しさや、それに重なる快活な情感への賛歌だと記憶している。

「ああ、九月」は「ああ、もう九月になってしまった（しかももう半ば近い）」（それなのに、何にもしていない）という、自責の「ああ」だ。مون。コロナのせい、暑さのせい、隣家の犬がうるさいせいだ。

やらなくてはならないことを一寸先に伸ばすごとに、心が１ミリずつ縮んでくるような気がする。寿命のローソクが確実に短くなるというのに、また隣家の犬が吠える。いったい、なんだってあの犬はあんなに吠えるのか、隣家の人々は全員耳が遠いのだろうか、それとも耳栓をしながら私に向かって吠えさせてでもいるのだろうか。علاوه بر این、なんだって九月だというのに、こうクソ暑いのか。私の家に、誰かが嫌がらせにこっそり熱風を送り込んででもいるのだろうか。

私だけが「ナマケモノ」ではないはずだ、شاید。きっと同類はいるはずだ。隣家の犬や猫やふくろうやミミズの声に悩まされて、なーんにもできない人もいるはずだ。ولی、そういう人は私には見えない。我が家では、全員が死体のようにゴロゴロ床に転がっているというのに、窓から見える人たちはこの暑さの中を、普段と変わらない速さでさっさと歩き、常に何らかのお仕事をしているように見える。しかも涼しげ。何か、特別な飲み物でもあり、それを私が知らないだけなのだろうか。مون、苦月。十月は目の前。心がぐんぐん縮む。اما、私の身体はなぜか仕事に向かうことを拒否している。

"برگهای افتاده" و "برگهای مرده"

落ち葉。夕方には虫の声も

連日暑い。今日も西日本では38°超えた地点がいくつかあり、関東でも35°以上を記録。明日から9月だが、近年ではこの時期のこの暑さは、もう珍しくなくなった感じがする。با این وجود、１週間ほど前から、こおろぎの声を聞くようになった。秋だな、من فکر می کنم。

庭の木々も草もカラカラに乾いている。午後から久しぶりの雷雨と言うから、期待して空を見たが雰囲気だけ（夜になってから、 10分ほどお湿り程度に降った）。それでも少し涼しい風が吹いてきたから、日暮れに、近所を自転車でちょっと散歩した。

公園の通りはもう枯れた葉が落ちて溜まっている。日照りのせいかもしれないが、目にはいかにも「すでに秋」の風情。ناگهان、「落ち葉」と「枯れ葉」の違いを考えてみた。

枝についたまま枯れる葉もある。病葉（わくらば）、朽葉（くちば）がそれにあたる。反対に、風雨に叩かれるなどして、緑のまま落ちる葉もあるが、落葉生の木々では、植物自身の生理として自ら葉を落とす。俳句では、落ち葉も枯れ葉もどちらも冬の季語らしいが、落ち葉の方がよく使われるようだ。柿の葉が落ちれば「柿落ち葉」、椎の葉が落ちれば「椎落ち葉」。柿枯れ葉とか椎枯れ葉とは言わない。後者では、なんだか木自体が病気になったように感じられるから不思議。