ամիս: Նոյեմբեր 2020

Կյանքն ու մահը բաժանող լեռնաշղթան

Ալպինիստ Ուելի Ստեկը ապրում է մինչև իր մահը Էվերեստ լեռան վրա 40 տարեկանում、Ես տեսա առցանց շվեյցարական հեռարձակողի խմբագրածի մի մասը。«Կյանքն ու մահը բաժանող լեռնաշղթա» վերնագիրն է。

«Եթե ուրիշ մարդիկ տեսնեն ինձ、Կասեն, որ նա գիժ է»:。նա ինքն է այդպես ասել、մեկ լեռան մեջ、Ընկնող քարը հարվածեց գլխիս և ընկա 200 մ.、Երկրորդ անգամ ընկերոջը կորցնելը բարձրության հիվանդության պատճառով。Երկու անգամ քաշվելիս ասելով «Այս սարն ինձ չի պատկանում»、Վերջապես երրորդ անգամ մարտահրավեր。«Ես երբեք չեմ փորձել。«Գերմարդկային արագությամբ մագլցե՛ք տասնյակ դավաճանական ժայռեր、Երբ դա ասում ես գագաթնակետին ամենակարճ ժամանակում ռեկորդ սահմանելիս、Ի՞նչ նկատի ուներ «չփորձեց» ասելով։。

Եթե ​​մեկ սխալ քայլ անեք, վտանգավոր ձնառատ լեռնաշղթան ձեզ ուղիղ կհասցնի հովտի հատակը։、նա իրականում վազում է。«Մահվան սահելը միշտ կողքին է。Տեսանյութը ցույց է տալիս, որ դա նրա համար նույնպես ամենօրյա պրակտիկա է:。

Ապրելն ու մահը միանգամայն համահունչ են。պարզապես հազիվ、Կարծում եմ՝ ծայրահեղ էսթետիկա կա。

Այն օրը, երբ ես տաք կերա

昇仙峡　2013

パソコン上で資料を検索中、古いスケッチを見つけた。絵画教室の数人と日帰りで昇仙峡（山梨県・甲府市）に行ったときのものだ。同じ構図のもの、中央の水面だけのものなど4枚ほどあった。

構図も面白かったが、何より水面の美しさに眼を惹かれた。以後、何枚も水面の泡立ちや、流れていく小さな渦を、明るい水面、暗く深い水面などを中心に描くようになった。そのきっかけになったのかもしれない。

何より、「元気だったんだなあ」と思う。この場所までは、きっと細い山道を数十分は歩いたのではないだろうか（ほとんど忘れてしまった）。帰り際、川べりの食堂で名物の「ほうとううどん」を食べたことはよく覚えているが。

身体が元気だと、感じ方も元気になる。そんな気がする。コロナになんか負けていられない。また外でスケッチしたいと思う。

Ես շատ կեղտ ստացա

10本の薔薇　　ペン

久しぶりに薔薇をペンで描いてみた。思ったより時間がかかったうえに、かたちがすべてゆがんでいる。途中でこれはまずいと思いながら、結局そのまま進めてしまった。

4日ほど前の夜、寝る直前に強い腰痛で、かなり長い時間痛みが引かなかった。そのうち脛のほうまで痛みがきて、結局朝までよく眠れなかった。幸い、翌朝は何とか歩くことができたが、今もずっと緊張感を持っている。

歩くどころか、まっすぐ立つこともできないこともあった5年前に戻った気分で、情けない。最低限の筋トレ以外ほぼ運動しないのだから、自業自得でもあるのだが、運動自体が腰痛の原因でもあるというジレンマだ。ここのところペンでのスケッチが多くなってきたのは、それの先取りだったのかもしれない。とつぜん歩けなくなる日が来る、などとは思いたくないが、それに備え、ある程度の覚悟もしておくことが必要かも、などと寝ながら考えていた。