Այսօր անձրեւի տակ、Ես գնացի տեսնելու Սայիտամա պրեֆեկտուրայի ցուցահանդեսը, որն այժմ անցկացվում է Կիտա-Ուրավա ժամանակակից արվեստի թանգարանում。Արդեն որոշ ժամանակ է, ինչ ես տեսա որոշ մարդկանց、Ես ավելի երջանիկ էի, քան նկարը նայելը。Երբ ես հանդիպում եմ մեկին, ով նկարում է、Բոլորը զգում են ընկերների պես。Բոլորը, ում ես այսօր հանդիպեցի、Ես լավ կլինեմ եւ կտեսնեմ ձեզ ինչ-որ տեղ。
Վերջերս եղել են բազմաթիվ դեպքեր, երբ արտակարգ իրավիճակների կենտրոնական ցուցահանդեսներում ակտիվ նկարիչները դարձել են ավելի ու ավելի տարածված:。Որ ինքնին ողջունելու բան է, բայց、ごく普通の一般出品者から「レベルが高くなりすぎると私達の勉強の場が無くなる」との声も聞く。どちらがいいのか、あるいはどの方向を向くべきなのか、県展もそろそろ考える時期なのかも知れないな。
帰宅すると菅総理大臣の不信任案否決のニュースで持ち切り。それも大差で否決とは、あの騒ぎは何だったのかよく判らない。直前の鳩山氏との会談も内容も、その後の食い違い騒ぎも何なのかよく判らない。կարճ ասած、どんな理由をつけようと、政治家にとって震災も原発事故も単なる政争の具に過ぎないってことだけはよく判った。
去年の今頃、散歩中に巨大なクロアゲハを見て、思わず写真に撮ったのが上の写真。さすがに両の掌を開いたほどとは言えないが、向こうから大きなハンカチが風に舞って来たのかと一瞬思ったくらいのサイズではあった。何故かちょっと感動。大きいからなのか、よくは判らないが、これも一種の自然の恵みだと感じたのかな。
本当は自分のことが一番よく判らない、とつくづく思う。最近特に。人のことがよく判らないなんて、だから当然と言えば当然なのかも。判っていると思っていることが、本当は全然判っていないと気づくのは恐ろしい。だからわかったと思いたくなってしまう。わかることはいいことだと、単純に思いこんでいること自体、わかっていない証拠なのかもしれないな。 2011/6/2
