10 dagar síðan síðasta bloggið。Ég reyndi að skrifa um það einu sinni á þinginu, en、Ég gat ekki sett þetta allt saman og gat ekki birt það.。Er sýningin á Chenchunkai 31. júlí? enda。Var það vegna þess að það var stór jarðskjálfti?、Á þessu ári var önnur tilfinning en venjulega sem hélt áfram á sýningunni.。Jafnvel þó að það séu engar áberandi breytingar、Kannski hlýtur eitthvað að hafa breyst。
Ein er hjartabreyting。Jarðskjálftinn var einnig andleg hörmung.。Hvað er ég að gera、Ég held áfram að finna fyrir blöndu af samúð og eftirsjá.。En、Mér líður eins og þetta hafi verið að gerast jafnvel fyrir jarðskjálftann.。Að það er ekkert annað val í því sem ég ætti að gera.。Ég áttaði mig á því að það er enginn tími til að týnast.。Ég skil mjög vel、In、Þegar ég hugsa um hvað ég á að gera núna, þá líður mér eins og ég hafi ekkert.。それが会期中ずっと続いていたことの中身だったのだろうか？そうだとしたら、展覧会は自分には何も無いということを確認するだけのために在るようなものではないか。
７月の１ヶ月間毎日お酒を飲んでいた。こんなに毎日飲むのは最近では珍しい。ビール、ワイン、日本酒、焼酎とさまざまなアルコールを、あるときは大量に、あるときはほんの少し、ある時は楽しく、あるときはまるでそれが仇でもあるかのように。そのせいか、１週間ばかりの間、夜になるとふくらはぎから下がパンパンに浮腫んでしまった。指の周りも豚足のように丸々している。指先に力を入れると浮腫みが白く浮かび上がり、血の色が全く無くなった。脚を上げたり、動いたりするようにしたら浮腫まなくはなったが、夜の酒は止めなかった。飲みたいというより飲まなくては、というような気持だった。
８月になったら、急に飲もうという気が薄くなった。展覧会が終わったことと関係があるのかどうか分からない。単に飲み過ぎて飽きてしまっただけなのかもしれないが。晨春会展を終えた時、昨年なら「次作はこうしよう」と思い描いていた。今年は何も考えていない。bara、目の前にある小さな描きかけを、早く目の前から消してしまいたいと思っているだけ。
