Loại: Nghệ thuật

Mô típ là bánh mì bị xé bằng tay ("phần nước mắt" rất quan trọng)。Phong cách Spartan, biết rằng nó quá khó khăn như một thử thách。Nếu bạn đang bơi、Nó có thể giống như một bài kiểm tra để xem bạn có năng lượng và sức mạnh để bơi đến phút cuối cùng không.。Khi bạn vẽ đến giới hạn của "có thể nhìn thấy" và "bản vẽ"、Ở đó, kỳ lạ là "một cái gì đó được sinh ra"、Tôi đã trải nghiệm nó nhiều lần。Chịu đựng lên và lên、Trải nghiệm đầu tiên bạn có thể nhận được。Tôi nghĩ đó là một chủ đề dẫn đến nghệ thuật。　

Nhiệm vụ là "Tiếp tục vẽ không ngừng (ít nhất) trong 60 phút."。Trong thực tế, tôi tiếp tục vẽ âm thầm trong hơn 90 phút.。sự thất vọng、Bị chán、Bỏ cuộc、Trước đây tôi đã cho rằng、Không có điều đó、Tập trung lẫn nhau (cũng có lớp học 180 phút không ngừng nghỉ)。

2021Lớp cuối cùng của "Blue Seagull" vào năm 2019。"Bản vẽ bút chì" chỉ một lần trong ngày。Tôi đã nghe các lớp học khác về bản vẽ.、Bản vẽ là khó khăn、Tôi không muốn làm điều đó (bừa) booing (nhưng、Nếu tôi làm điều đó, tôi chắc chắn tôi sẽ bắt đầu nói "nhiều hơn"、Dự đoán Amai)。

Tất cả các loài hải âu màu xanh、Vui lòng thực hiện một bước nữa vào năm tới、Ít nhất là kinh nghiệm của bạn、Tôi hy vọng bạn sẽ kết nối nó với đôi cánh mới của riêng bạn。Bây giờ、Cẩn thận với coronavirus、Chúc may mắn。

*Blog sẽ tiếp tục lâu hơn một chút cho đến cuối năm nay.。-Vui lòng。

ルーベンス作「クララ」を再々再々模写をしている。たぶん4回くらいは繰り返しているだろう。「ルーベンス」という、世紀を超えた絵画の天才がその愛娘を描いたせいぜい6号サイズの油彩の、その模写である。脱線するが、父親というのは“娘”に関しては特別の感情を抱くものらしく、「娘」の傑作は数多いわりには、「息子」の傑作はあまり無いようだ（ルーベンスには二人の息子を描いた60号ほどの油彩画がある。長男？の顔だけを原寸大で模写したことがある）。多くは「息子本人」による自画像で、男子の場合は「自助」努力なしでは達成できないようである。母による「息子」の肖像はどうなのか、そんな研究があるかも含めて興味深いテーマではある。

本題に戻る―わたしの「模写」はルーベンスの完成作に比べると「格下の娘」だ。nhưng、描いているうちに、実際のクララはこんなふうな“おてんば娘”じゃなかったかなーと一瞬想像するのは楽しい。目をつぶれば若きルーベンスが、可愛い娘が少しでもじっとしているよう、なだめたりお話を聞かせたりしながら、描くべきところだけを、可能な限り素早く描いている情景が浮かんでくる。

わたしの記憶によれば、描かれたころのクララはまだ５歳。12歳かそこらでこの世を去る娘に、ルーベンス的直感で「描いておかなくては」と思ったのかも知れない（根拠は何もないが、“芸術家だから”で十分だろう）。

目的が「模写」だから、これからできるだけ上の写真（の作品）を真似て描くつもりである。見えている色の下にはどんな色があるのか。どんなプロセスで描いているのだろうか、それを文献（というほどのものでなくても）などを利用して調べ、どのくらいの力を筆に加え、どのくらいの速さで筆を動かしているのか、そんなことを試行錯誤しながら追体験していく（プロセスが大事で、似ているかどうかはあまり問題ではない）。そっくりに真似るというのは下品とかではなく、絵画の秘密を知るための「（最短の）ひとつの方法」なんです。

かたちを正確にとるのが苦手なNさんは、そのぶん？技法や素材研究にはひときわ熱心である。その探究心は趣味で絵を描くというより「研究者」のようだ。今回はともかくかたちをしっかり、などと言っていたが、バッチリでしょう。チョコレートもいいがグミ3個はこの人らしい研究心から。存在感すごい。

Hさんのスケッチは「原寸大」。きっちり計測して描いてある。実物は小さいので、それを原寸大で描くと、筆では描けそうにない細密なところをどう表現するかが問題になる。そこはスルッとスルーして、原寸大2枚目にチャレンジ。こだわりのナイスガイである。

なぜかIさんの絵の写真がない。確かに撮ったはずなんだが、うっかり削除してしまったかも。急遽、土曜日からT さんの絵を。T さんも自ら公言する細かい描写の苦手な人。nhưng、あっさり系ではなく、どちらかといえば「こだわり系」かな。それがいつも一種の迫力に至るのがこの人の個性。器用さ、ではこの重量感は出てこないのではないか。

どこにでもある題材を手あたり次第（でもないが）に描くシリーズを各クラスでやってみた。作者本人の満足度はともかく、それぞれのこれまでとはちがった新しい面が現れてきたのは大きな成果だと、わたしは感じている。わたし自身にとっても、いくつも発見があった。ダイヤモンドも、いくつもの方向から磨かれるから「宝石になる」。同じ方向からばかりの研磨ではただの板ガラスになってしまう。機会をとらえ、何度でもチャレンジしよう。