4月9日（水）午後から「青いカモメの会・絵画展」が始まります。埼玉県春日部市の「粕壁市民センター」です。ことし名称変更になったのですが、多くの人には「春日部中央公民館」の方がずっと良く知られています。お間違いのないように願います。
「青いカモメを描く絵画展」と勘違いして、カモメの絵ばかり並んでいると思った「カモメのファン」と一度だけ、偶然に会場でお会いしたことがあります。「カモメ（海鳥）」をテーマにした絵画展ではありません。伸び伸びと、絵画の空を飛んで欲しいと願ってのネーミングです。その名の通り、皆さん伸び伸び自由に描いています。ぜひご覧くださいますようお願いいたします。
桜に対する日本人の “熱愛” は “超” 特別だ。その一種の「異常性」が普通の日本人（わたしも含め）には正常と感じられている、という異常性の出発点は「小学校の桜」にあるのではないか、と多くの人が述べている通りだと思う。わたしの知る限りでも、校庭に桜が無いという学校を見たことがない。現実空間には存在しない「デジタル小学校」のようなものがあったとしても、きっと画面のどこかに桜が入っているに違いない、とさえ思う。
さらに花のタイミング。幼少期の大きなイベントは多く学校に関わることが多い。その中でも入学、卒業は特別な意味を子どもにも感じさせる。その背景にいつも桜がある。東日本大震災は3月だった。震災直後の満開の桜は、その清々しさゆえに喜びよりもむしろたくさんの日本人の涙を誘ったものだった。桜は単に花であるだけでなく、深い心情を伴った象徴でもある。そのことが、モノとして桜を描くことをさらに難しくする。
Theo nghĩa đó、ほぼ100%に近い人が、一度は桜を描いた（描かされた）記憶がありそうだ。そしてその90％以上の人が、（ピンクをただ塗りたくる以外に）どう描いたらいいか、悩んだ経験を持っているに違いない。わたしも小学生の頃に感じたそのコンプレックスがずっと尾を引いて、今も解消できずにいる。Đó là nó、風景としてはあまりにも普通過ぎて新たな視点を見出しにくい。桜への熱愛に比して、公募展などでは桜の絵がむしろ少なめなのは、きっとそういう理由だろうと思う。
Ảnh trên là、Tôi luôn đi ngang qua khi vận chuyển tranh đến Tokyo.、Nhìn từ cửa sổ tàu từ cầu bắc qua Quốc lộ 4。Tôi có cảm giác đó là một nơi đẹp như tranh vẽ.、Tôi chưa bao giờ ra khỏi xe để phỏng vấn.。Tôi nghĩ rằng nếu tôi đi phỏng vấn lần nữa, tôi sẽ có thể thu được thành quả.、Khi thời gian đó trôi qua, tôi không nghĩ đến điều đó cho đến lần tiếp theo.。
Có lẽ thật tốt khi không có bất cứ điều gì nhấn mạnh "điều này tốt!"。Nơi thích hợp để thể hiện “cuộc sống bình yên thường ngày”、Tôi đoán đó là những gì。Chiến tranh đang lan rộng khắp thế giới、Ngay cả ở Nhật Bản, mọi người cũng cảm thấy bất an do thảm họa và các vụ lừa đảo sử dụng SNS, v.v.。"Một nơi đẹp như tranh vẽ"、Có lẽ đã 10 năm kể từ lần đầu tiên tôi nghĩ đến nó, nhưng mãi đến bây giờ tôi mới vẽ kiểu phong cảnh này.、Tôi không nghĩ bạn có thể đổ lỗi cho tuổi tác của mình.。