8/27（月）〜8/30（木）まで、八月２回目の下北行き。今回は自分の車で運べない、大型の絵だけを下北へ置いてくるため。車いっぱい詰め込んだが、残りが少なくなったような気がしない。
下北は初めてだというから、運転してくれる人に少し観光案内をした。尻屋崎〜恐山など一般コースを一日で済ませ、翌日は漁船を描きたいというので、いくつかの漁港廻り。私もついでに、小さなスケッチブックに20枚ほど描いた。
ペンを走らせている時は無心だが、次の場所を探して歩いていると、何故だか無性に侘しい気持に沈みこむ。天候のせいもあったかも。ಆದರೆ、色々な意味で「終わり」を感じていたからのようだった。自分自身をも含め、文字通り色々な意味での「終わり」。運び込んだ絵も、恐らくもう二度と誰も見ることはあるまい。残りの絵も近々運ばなくてはならないが、それよりは直接こちらの焼却場に運んだ方が良いかなとも考えた。帰りは700kmあまりを車で9時間と早かった。運転しないのにとても疲れた。
大抵の場合、個人の部屋ではその人なりの趣味や、好みのようなものが、全体として感じられる。そこは単なる物理的な空間ではなく、その人自身に感覚づけられた、時には一種肉体的と言えるほど濃密な心理的空間でもある。ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ、普通はそこに他人の存在を許さない。
今は住んでいない、両親の部屋を片付けて感じるのは、そういう濃密さが全く無いことの異様さだ。例えば野外作業用の父のアノラックが、袖を広げたまま畳の上に広がっている。その上に帽子、軍手、靴下。さらにその上に別のアノラック、帽子、軍手。その上に丸められた母の肌着、カーディガン類と野外用防寒着のうず高い山。山小屋の物置ではなく、そこは夫婦の寝室なのだ。
一部屋しかない家ではなく、いくつも部屋のあるだだっ広い家に、父と母は二人だけで暮らしていた。父は山から帰って来たその足で寝室まで行き、そこでアノラックを脱ぎ捨て、汗だくのシャツをその上に放り、着替えを引っ張り出して、シャワーもせずにそれを着たまま居間に行ったのだろうか。母もまた、家の周りの草むしりから部屋へ直行し、その上に放るように野良着を積み重ねるだけだったのだろうか。父のアノラックは、剥がされた獣の皮のように広げられたまま、10枚も重なっていた。まるで、父が毎回そこに倒れこみ、身悶えしていたかのように。
玄関脇のコート掛けにもアノラック、防寒着が何枚も重ねて掛けられている。それぞれのポケットに、溢れるほどの100円ライター。全部で100個はあるだろう。たぶんライター置き場にしていたに違いない。汗で変色したままの、いくつもの帽子。絶対に使わない筈のものが捨てられない。新品のまま古くなろうとしていても、使おうとしない。死ぬまで使わなかった「古い新品」だらけ。それも衣類以外はほとんど貰い物だろうに（いや、衣類さえも）。父と母は、自分の好きなもの、好きなことに目を向ける勇気がなかったのかも知れない。電気毛布は6人分持っていた。
ಯಾರೂ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವುದಿಲ್ಲ、ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹೆತ್ತವರ ಕೋಣೆಯನ್ನು ಸ್ವಚ್ cleaning ಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ。ವಿಲೇವಾರಿ ಅಲ್ಲ、ಕೇವಲ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ。ಜನನ 1913、ಹಠಾತ್ ಸಬ್ಅರ್ಚನಾಯಿಡ್ ರಕ್ತಸ್ರಾವದಿಂದಾಗಿ ನನ್ನ ಅತಿಯಾದ ಶಕ್ತಿಯುತ ತಂದೆ ಈಗಾಗಲೇ ನಿಧನರಾದರು.。ನನ್ನ ತಾಯಿ, ಶೋವಾ 1 ರಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರೂ (ಒಂದು ವಾರವೂ ಅಲ್ಲ), ಈ ರೀತಿ ಸತ್ತರೂ、ವಿಲೇವಾರಿ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ。
ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ಯೋಗ್ಯ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ。ತುಂಬಿ ಹರಿಯುವ ಹಲವು ವಿಷಯಗಳಿವೆ、ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಲು ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಸಹ (ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸದ ಕಾರಣ ಇದು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನಿಜ).、ಅದು ಹವ್ಯಾಸ、ನೀವು ಹೇಗೆ ಬದುಕುತ್ತೀರಿ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ。無芸・無趣味。ಎಲ್ಲವೂ ತುಂಬಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ。ಆ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ、ಬಣ್ಣಗಳಂತಹ ಯಾವುದೇ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಆದ್ಯತೆಗಳನ್ನು ನಾನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ。ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದುದನ್ನು ಮಾತ್ರ、ಕೇವಲ ಮೊತ್ತ。ದಹನವನ್ನು ಮೀರಿ ಯಾವುದೇ ಅರ್ಥವನ್ನು ನಾನು ನೋಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.。
"ನಾನು ಈಗ ಬದುಕಿದ್ದೇನೆ" ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ、ಇದು ಹೇಳುವ ಅತ್ಯಂತ ಕಠಿಣ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ、ಅದು ಹೇಗೆ。ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಇದು ಸಮಯದಿಂದಾಗಿ。ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ、ನಾವು ಅವರಿಗೆ ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಶೋವಾ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಮಕ್ಕಳು、ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಹೆತ್ತವರನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು, ಮೀಜಿ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು、ಅವರು ಅನೇಕ ಸಹೋದರರು ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಸಹ ನೋಡಿಕೊಂಡರು.、ನನ್ನ ದೇಹ, ಸಮಯ, ಹಣ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ದಣಿದಿದೆ、ಇದಲ್ಲದೆ, ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಹವ್ಯಾಸ ಮಾಡಲು ಕೇಳಿದರೂ ಸಹ、ನನಗೆ ಆ ರೀತಿಯ ಅವಕಾಶವಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುವುದಿಲ್ಲ。ಇತ್ತು、ನೀವು "ಹೆಚ್ಚುವರಿ" ಹವ್ಯಾಸವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ ಸಹ、ನಿಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿರುವವರಿಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡುವ ಹೋರಾಟ、ಇದಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ಶಕ್ತಿಯ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು。ಇದು ಆಧುನಿಕವಾಗಿರಬೇಕೆಂದು ನಾವು ಬಯಸುತ್ತೇವೆ、ಇದು ಅವರಿಗೆ ತುಂಬಾ ಕ್ರೂರವಾಗಿದೆ。ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ、ಈಗ ಶ್ರೀಮಂತ ಯುಗ、ಅದರ ಅರ್ಥವೇನೆ。
ನನ್ನ ತಂದೆ ಪ್ರೌ school ಶಾಲೆ、ನನ್ನ ತಾಯಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಪದವಿ ಪಡೆದರು (ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಶಾಲೆ).、ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ, ಅವರಿಬ್ಬರೂ "ಸಿಲ್ಲಿ ದಂಪತಿಗಳು" ಅಲ್ಲ.。ವಿಶೇಷವಾಗಿ ತಾಯಿ、ನನ್ನ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ನಾನು ತ್ಯಜಿಸಬಹುದಾಗಿದ್ದರೆ, ನಾನು ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗುತ್ತೇನೆ.、ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲು ಬಯಸಿದ ಆಲೋಚನೆಗಳು、ಇದು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಇಳಿದಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ, ಯುವಕ, ಅದು ಹನಿ ಚೆಲ್ಲಿದಂತೆ.。
ಆದರೆ ಹಾಗೆ、"ನೀವು ಏನು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಮತ್ತು" ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಯೋಚಿಸುತ್ತೀರಿ? "、ನಾನು ಆಳವಿಲ್ಲದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ನನ್ನ ಹೆತ್ತವರನ್ನು "ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ".。ಇದು ಪೋಷಕರಿಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲ、ಇತಿಹಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ತಿಳುವಳಿಕೆಯ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ、ಇದು ಕೇವಲ ದಯೆಯಿಲ್ಲದ "ಫಿಂಗರ್ ಬುಲೆಟ್" ಆಗಿತ್ತು.。ಅವರ ಜೀವನ ಏಕೆ、ಇದು ನನ್ನ ಮುಂದೆ "ಸಣ್ಣ ಕಟ್" ಆಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆಯೇ?、ಆ ದಿನಗಳಿಗಿಂತ ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ಮುಗ್ಧನಾಗಿದ್ದೆ、ಆ ಕಲ್ಪನೆಯಿಲ್ಲದೆ、ನಾನು ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ。ನಾನು ಸಾಯುವಾಗ、ನನ್ನ ಮಗ ನನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಹೇಗೆ ನೋಡುತ್ತಾನೆ?。ನನ್ನ ಮಗ ನನ್ನಂತೆ ಮೂರ್ಖನಲ್ಲ、ನಾನು ಹೇಗಾದರೂ ನನ್ನ ಹೆತ್ತವರನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ、ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಅದು ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ、ನಾನು ಮನರಂಜನೆ ಅಥವಾ ಹವ್ಯಾಸವಿಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ。