ತಿಂಗಳು: ಮೇ ತಿಂಗಳು 2021

ಶಿನ್ಶುಂಕೈ ಪ್ರದರ್ಶನ

ಪುಸ್ತಕದ ಮೇಲೆ ಆಪಲ್ 2021 F100 ಟೆಂಪೆರಾ

ನಾಳೆಯಿಂದ、ಚೆನ್ಶುಂಕೈ ಪ್ರದರ್ಶನ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ。ಜೂನ್ 6 (ಭಾನು) 17:00ಗೆ。ಕಳೆದ ವರ್ಷ, ಕೊರೊನಾವೈರಸ್ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ,、ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ, ಗ್ರೇಟ್ ಈಸ್ಟ್ ಜಪಾನ್ ಭೂಕಂಪದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು.。ಈ ವರ್ಷವೂ ರದ್ದುಗೊಳಿಸಬೇಕೆ ಎಂದು ನಾವು ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದೇವೆ.、ಈಗ、ಚಟುವಟಿಕೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುವುದು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ನಾವು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ನಡೆಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೇವೆ.。

ಆನ್‌ಲೈನ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಕಟಿಸಬಹುದು。ನೀವು ಅದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅದು ಫೋಟೋದ ರೆಸಲ್ಯೂಶನ್ ಅನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ.、ಬರಿಗಣ್ಣಿನಿಂದ ನೋಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಲು ಸಹ ಸಾಧ್ಯವಿದೆ.。ಆದರೆ、ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನೈಜ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ನೋಡಿದೆ、ಅವರು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ。ಇಲ್ಲ、ನಾನು ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಹೆಚ್ಚು ನಿಖರವಾಗಿದೆ。ಇದು ಸರಳ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ、ಏಕೆಂದರೆ ಆ ಸ್ಥಳವು ವೇದಿಕೆಯ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.。ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ವಾತಾವರಣ ಹೇಗಿದೆ?、ಇದು ಲೇಖಕರೊಂದಿಗೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ವಾತಾವರಣ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ.。ಏಕೆಂದರೆ ಲೇಖಕರು ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ、ಅದು ಅರ್ಥವಲ್ಲ。ಕಲಾ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಲಿಯೊನಾರ್ಡೊ ಅವರ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೂ, ಅವು ಅದ್ಭುತವಾಗಿವೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.、ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನಿಜವಾದ ವಿಷಯವನ್ನು ನೋಡಿ、ಕೆಲವು ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ, ಸಮಯ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳವನ್ನು ಮೀರಿ ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದರೂ ಸಹ ಲೇಖಕರ ಉಸಿರನ್ನು ನಾನು ಅನುಭವಿಸಬಹುದು.。ಅದು "ಗಾಳಿ"。ಸಮಕಾಲೀನ ಬರಹಗಾರ、ಅದು ಹೆಚ್ಚು ಬಲವಾಗಿ ಅನಿಸುವುದು ಸಹಜ.。

ಕರೋನವೈರಸ್ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಕಲಾ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ನಡೆದವು、ಸಂಗೀತ ಕಚೇರಿ、ನಾಟಕಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ、ಕಲಾ ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯ、ರಂಗಭೂಮಿ、ಸಭಾಂಗಣಗಳನ್ನು ಸಹ ಮುಚ್ಚಲಾಗುವುದು, ಇತ್ಯಾದಿ.、ಕಲೆಯನ್ನು "ಅನಗತ್ಯ"ದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.。ನಾನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ.、ನಾನು ಹೇಳಲು ಧೈರ್ಯ?、ಕಲೆಯೇ ಆಧುನಿಕ ಸಮಾಜದ ತಳಹದಿಯಲ್ಲವೇ?、ಅದನ್ನೇ。ಕಚೇರಿ ಕೆಲಸಗಾರರು ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರು、ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಂಪನಿಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವುದು ಆಧುನಿಕ ಸಮಾಜದ ಬೆನ್ನೆಲುಬು ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ವಿವಾದವಿಲ್ಲ.。ಆದಾಗ್ಯೂ, ಕಚೇರಿ ಕೆಲಸಗಾರರಿಗೆ、ನೀವು ನಿಜವಾದ ಯಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಾಗ್ ಆಗಿದ್ದರೆ, ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೇರಣೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.。ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಯಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಕಾಗ್‌ಗಳಾಗುವುದು ನಮಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ.。

ಎಷ್ಟು ಜನರು ಕಲಾಕೃತಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಂತೆ ಭಾವಿಸಿದ್ದಾರೆ?。ಇದು ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಸಂಖ್ಯೆಯಾಗಿರಬೇಕು、ಅದರ ಮಹತ್ವ ಸಣ್ಣದಲ್ಲ.、ಅಷ್ಟೊಂದು ಅವಕಾಶಗಳಿಲ್ಲ。ಹೀಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಗುವ ಅವಕಾಶ。ಆ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದು "ಅನಗತ್ಯ" ಅಥವಾ ಅಂತಹದ್ದೇನೂ ಇಲ್ಲ.、ಅದು ನನ್ನ "ಕೂಗು"。ನಾನು ತಂಪಾಗಿ ಕಾಣಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ, ಆದರೆ、ನನ್ನ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ತೊಂದರೆಯು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವವರಿಗೆ.、ನಾನು ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ。

楽天的と無知（ワクチン接種予約）

メディニラ　水彩＋CG

金曜日にコロナワクチンの接種券が届き、パソコンから予約した。日程を調節したり雑事が入ったりして、予約サイトにログインしたのが翌日の午後1時過ぎ。すでに選択肢はなく、接種スケジュール最終日のいくつかの時間帯が開いているだけ。ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ、1回目、2回目とも7月（2回目は7/31）となった。接種券が届いた翌日なのにもう選択肢が無いという不満は残ったが、とりあえず予約できたと、それだけで土曜日の仕事が終わったような気になった。

「その日その日の受付枠というのがあるんじゃない？」と日曜日の朝（つまり今朝）、遅い朝食を摂っているとき息子が言った。—あゝ、ಅದು ಸರಿ。その日に限っての選択肢だったのかも知れない、とその時初めて思い至った。考えてみればすべての枠をすっかり開放してしまったら、実質的に先着順の競争になってしまう。どの自治体もそこを考慮して、その日その日の受付枠を設定しているはずと考えるほうが、むしろ自然である。

とりあえず予約できたからいいや、まではまあ楽天的といっていいだろうか。ಆದರೆ、もう少し早い予約の取り方があるのではないか、受付枠の解放の仕方はどうなっているのだろうか、という発想が全然無かったのは、無知のせいである。「たとえば○○市では、こういう日別の受付枠が公開されているよ」とスマホで見せてくれた。残念ながら当市ではそのような情報は公開されていなかったが、されていたとしてもそういう知識がなければ、それを見ようという発想自体が起きてこない。

知らぬが仏、という言葉がある。ある意味無知であるがゆえに楽天的になれる、ということだが、そのまま裏返せば「知れば地獄」ともなる。ನಿಜವಾದ、そのことを知ったために予約を変更した方がいいかもとか、ちょっとジタバタ「気持ち悪い」時間を過ごした。「備えあれば患いなし」も、どんな病気や災害に、どんなふうに備えたらいいか、そのための用具、知識をどうやって入手するか等々、無知なままでは何ひとつ備えることができない。そのうえで「患いなし＝楽天的」なのだよ、と読み換えるべきなのである—それでも、へそ曲がりは抵抗する。「怖さ知らずだからこそ、人は新しいことができるのではないか。」でも、内心ちょっと分が悪い感じはする。

働きかた未改革

「宮代運動公園にて」　　移動中チラッと見えた、気持ちよさそうな場所

「働く」ということはどういうことか。その「定義」をこれまでと変え、「新しい働き方」を志向する、というのが「働き方改革」ではなかっただろうか。コロナ禍でオンライン化が加速され、改革は進むはずだったのではないか。ろくすっぽ働きもしないわたしがいうのもなんだが、もっぱら時短とオンライン環境くらいが話題になるだけで、「働く」ということの意味自体はほとんど問われていないのではないか、ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ。

働く時間と方法という意味では、確かに文字どおり「働き方」はすこし変化（決して改革なんかではなく）したかもしれない。飲食店ではテイクアウト用の品を作るようになり、会社員の数％は会社に出勤せずに仕事ができるようになり、配達する人は一層忙しく、体力をすり減らすようになった。ಆದರೆ、これでは単に「働き方の変化」ではあるが、どこも改革になどなっていない。働かなければ生きていけない以上、働き方＝生き方であり、そうであるならば、「どう生きるか」「どんな生き方をしたいのか」を考えずに「働き方改革」など、絵に描いた餅どころではない。

「働き方改革」の根本は「働く＝お金を稼ぐ＝時間・体力の提供」という等式を変えるということだろうと、わたしは思う。働く≠お金を稼ぐ、でもいいし、お金を稼ぐ≠時間・体力の提供でもいい。ಹೇಗಾದರೂ、この等式からチェンジすることが「改革」なのではないか、と考えるのである。会社が個人の上に在って、雇ってもらわなければ生きていけないという悲壮な発想を変えること。それが改革のエンジンなのではないか。

大きな会社に就職して「安心安全！な生活」のあと、悠々自適に海外旅行…なんて戦後の発想が今も年配の方を中心に、妄想として残っているのではないだろうか。どこかで「額に汗して」「世のため、人のため、会社のため」に「自己犠牲を顧みない」という、誤った「美徳」感をいまだにまき散らしているのではないか。それが子ども、孫に悪影響を及ぼしていることにさえ気づかないほど、耄碌した社会になってしまっているのではないか。「遊んで暮らせるほど世の中は甘くない」と教訓を垂れるのではなく、そういう社会になったらみんな楽しいんじゃない？という肯定感が、この奴隷根性に縛られた日本には今一番必要なんじゃないかな、と思うのだけれど。