ಕಳೆದ ವರ್ಷ ನವೆಂಬರ್ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ನಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಈಗಾಗಲೇ ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ.。ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಮೂರು ದಿನದ ಸನ್ಯಾಸಿ、ಅದನ್ನೇ ಅರ್ಧ ಸಮಯ ನಾನೇ ಯೋಚಿಸಿದೆ.、(ವಾವ್!) ಇದು ಇನ್ನೂ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ.。ಬಹುಶಃ、ನಾನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬೇಸರಗೊಳ್ಳದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ.、ಕರೋನಾ ಕೂಡ ಕಾರಣ、ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನನಗೆ ಮಾಡಲು ಬೇರೆ ಏನೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ、ಬಹುಶಃ ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅದು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ。
ಕೇವಲ 2 ತಿಂಗಳ ನಂತರ、ಇದು ನಡಿಗೆಯ ಫಲಿತಾಂಶವಾಗಿದೆ。1 ಕೆಜಿ ಗುರಿಯ ವಿರುದ್ಧ ತೂಕ -4 ಕೆಜಿ。ಸಾಧನೆ ದರ 400%? ನಾನು ಸೊಂಟದ ಸುತ್ತಳತೆಯನ್ನು ಅಳತೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ.、ಎರಡು ಬೆಲ್ಟ್ ರಂಧ್ರಗಳು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಇದು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ.。ನಾನು ಪ್ರತಿದಿನ 10,000 ರಿಂದ 12,000 ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು (7 ರಿಂದ 8 ಕಿಮೀ) ನಡೆದಿದ್ದೇನೆ.。ನಾನು ನಡೆಯದ ಒಂದು ದಿನವಿದೆ.、ಆ ದಿನ ಕೇವಲ 380 ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು。ಏಕೆಂದರೆ ಹವಾಮಾನವು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿತ್ತು、ನಾನು ನಡೆಯಲು ಜಾಗೃತರಾಗಿರಬೇಕು、ಇದೇ ಜೀವನ。
ಬೋನಸ್：① ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳು ಮತ್ತು ಸೊಂಟವು ಬಲಗೊಂಡಿವೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ ② ಬೆನ್ನುನೋವಿಗೆ ನಾನು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಸಂಕುಚಿತಗೊಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ ③ ನಾನು ಊಟದ ಬಗ್ಗೆ ಮೂಲಭೂತ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ④ ನಾನು ದೂರವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನಡೆಯುತ್ತೇನೆ (ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗನೆ ನಡೆಯುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ)、ಇದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ ...。
ಆದರೆ、ಸಮಸ್ಯೆ ಇಲ್ಲಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ。ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಗುರಿ ಸಾಧಿಸಲಾಗುವುದು、ನಾನು ಮುಂದುವರಿಯಲು ಬಯಸಿದರೆ, ಆ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ನನಗೆ "ಉದ್ದೇಶ" ಬೇಕು.。ನನಗೂ ನಡೆಯಲು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ.、ಮುಂದುವರೆಯಲು ನನಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸುಂದರವಾದ ದೃಶ್ಯಾವಳಿ ಬೇಕು.。ಆಹಾರವು ಸ್ವತಃ ಗುರಿಯಲ್ಲದಿದ್ದರೆ、"ಆರೋಗ್ಯ"? ಆದರೆ、ನಾನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲು ಆರೋಗ್ಯ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಇಲ್ಲ.、ಅದು ಬಹುಶಃ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ.。ಹಾಂ、ಸಮಸ್ಯೆ ಗಂಭೀರ ಸ್ವರೂಪ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದೆ。ಬೋನಸ್ ಕೂಡ、ಎಲ್ಲಾ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಅದೇ ಬೋನಸ್‌ನಿಂದ ಅತೃಪ್ತಿ ಹೊಂದುವುದು ಮಾನವ ಸಹಜ.。ಇದು ಸಹ ಆಳವಾದ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿದೆ.。ಅದು ಯಾರು?、ಉತ್ತಮ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ。