tarafından eklendi tarafından eklendi

Kategori: Öykü

私たちを消去できない

腕を組む男（習作）

Korkunç bir rüya gördüm。Hayalet benzeri bir çim ovma、Dairesel bir masada sürünürken konuşuyorum。"Beni silemezsin."。Akıllı telefonunuza tek bir tıklama、Onu silebilirdim。

Ne korkunç bir rüya、Akıllı telefonlarımızın içine izin vermeden giriyorlar、Oradan özgürce gerçeğe atlayabilirsiniz.。Akıllı telefonunuzda çoğalın、Oradan gerçekte öfkelenmeye devam ediyorlar。Ve、Aslında dedikleri gibi、Sonunda onu silemeyeceksin。

İşte bu、Daha da korkutucu olan, akıllı telefonlarını ve bilgisayarlarını iyi bildikleri gibi.。Tabii ki, ondan doğdu。Silah ve bacak sayısı kırkayaklarınkine eşit değildir.。Her birinin akıllı telefonları bu ellerinde olsaydı、Şeytanın bin silahlı kannon değil mi?。Dahası、Kamenoko'nun fırçalarının doğması gerekmezse。

会話

なんとか生きている

L:Sesim son zamanlarda tuhaftı。

R:Tuhafsa daha iyi。Ses yapamam。

L:Bu doğru。Bahşiş de kesildi。Bu öldü mü?

R:Öldü。Ama sinirlerim oldukça yorgun、Kesildiğinde çok fazla acı vermedi。Ancak、Kesildiğine baktığımda、Oldukça taziydi。Kendim söylemek garip。

L:Şimdi böyle hissediyorum。Belki de sonuçta kesilecek?

R:HAYIR、Belki artık kesmeyeceğim。Hala hayatta olduğunu bilmelisin。Biraz daha yeşillik gösterecek olsaydım、Belki de kesmedim、Bunu yapma şansım yok。

L:Sen kurbandın。bakır? Yara hala acıtıyor mu?

R:Bir an。Ancak、Çünkü hızlı bir şekilde engellendi。Nakit ile、Hayatta olduğunu biliyorsan、Aniden nazik oldu、Her gün sis patlatıyorum。Sadece su ise, bedava。

Bu sefer boğulacağım、Vereceğimi sanmıyorum。Canlı yaratıkların hayal gücüne sahip değiller.、Çok aptalım, düzgün bir şekilde araştıramam bile。Ah hayatım、Aniden bir soba odasına veya başka bir şeye götürüldü.、"Ölümcül Ölüm" den ölmene izin vermemek daha iyidir。

Dün Yanziran'dan Shun-chan'dan duydum.、Oradaki oda 20 ° 'nin üzerinde。Şu anki fiziksel gücümle yakın zamanda geçinemiyorum。

クジラのようなものを喰う-終了

「凛々しい」と口走った人がいた

Dışarıdaki göze çarpan parlaklık nedeniyle、Ana evin içi karanlık hissediyor、Bölgenin etrafında cam pencereler var、Dışarıdaki manzara açıkça görülebilir。

İçeride kimse yok。Bir pencere açık、Dantel perdeler titriyor。Yukarıda birkaç poşet var、Bunlardan biri o çocukların bir resmine benziyor.。Ve、Bir baba var、Annelere benzeyen insanlar。

Anlıyorum…。Bu fotoğrafta、Bu iki kadını bulmalı mıyım?。Ancak、Başka nerede?

Yakındaki küçük bir masada、beyaz、Biraz daha büyük bir plaka var、Üzerinde güzel bir desen bulunan bir mendil olduğunu fark ettim。

Mendili gizlice kaldırırsanız、Siyah buğulanmış ekmek bir bakış。Bunun "balina ..." olduğunu düşündüm.、Bu gerçek bir buğulanmış ekmek。Bunu düşünürken、Alışılmadık、Yarısı zaten kimsenin izni olmadan yenildi。

"Bu kötü, değil mi?"、"Rüya yönetmenini" protesto eden ağzımın etrafında、Yanlış yaptığıma dair kanıt gibiydi、Ekmek neden bu kadar yapışkan? "Hey、Müdür! İşte bu、Garip değil mi? "

Daha sonra düşünmek (hayalinizde "daha sonra" ne zaman?)、Görünüşe göre, bu "tam görev" için bir ödüldü.、"Görev" in kendisinin belirli bir anlamı yoktu。