-Είσαι σήμερα、Τι κάνεις;、Ή το κάνατε; -
Φαίνεται σαν μια ερώτηση που δεν είναι λίγο πρόβλημα、Μερικές φορές είναι μια ερώτηση που δεν θέλετε να είστε。Δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ、Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν στιγμές που θέλετε να πετάξετε πίσω λέγοντας: "Είναι αυτό αμήχανο;"。"Δεν έχω πια σχέδια για σήμερα"、Κάθε φορά που εμφανίζεται στο smartphone σας, λέει: "Γι 'αυτό、Τι; "Ήταν。
Γιατί、Φαίνεται να θέλω να κοιτάξω το "σημείο" των πραγμάτων。Όταν δαγκώνω ένα μήλο、Μπορείτε να δείτε τα περιεχόμενα μέσω της περικοπής του δέρματος。Αυτή η κατάσταση、Μου αρέσει να βλέπω την κατάσταση。Ποτέ δεν βαριέμαι να παρακολουθώ για ώρες。Αλλά、Αυτό δεν πρόκειται να προχωρήσει、Στην πραγματικότητα, σπάζω。
Το σμίριο σηματοδοτεί όταν ο γλύπτης σέρνει ξύλο με σμίλες。Γωνία όπου η σμίλη εισέρχεται στο ξύλο、Γρήγορα。Εξαιρετική χρονική στιγμή μεταξύ της ευκρίνειας της λεπίδας και της απαλότητας του ξύλου、Με άλλα λόγια, "τακτική"、頭の中で超スローモーションで想像・再生し、修整・編集し直して、納得して初めて、「この目で見た」という気持になれます。わたしは彫刻家ではないので、わたしのいわば「脳内ビデオ」が正しいかどうかは判りません。彫刻家自身からのサジェスチョンがあれば、それをもとに再修正することになりますが、そこに自分のピントが合わない限り、「見た」という気分にはなれません。
そうやってすべて、ひとつひとつ自分の感覚の中に落とし込んでいくことが、わたしにとって「ものを視る」という意味のようです。και、その最も解りやすい場所、それがどうやら「切り口」ということらしいんです。αλλά、それはけっしてわたしだけの特別な視点でもなさそうです。時代劇映画などで侍が人を斬る。その切り口を検視すれば、どれほどの使い手か判る、などというかなり専門的な設定でさえ、誰もが疑問を感じずに映画に興じることができます。わたしの視点は、むしろとても常識的なものだということになるでしょう。
αλλά、通り一遍の“ざっと見”では無理です。映画の中だって、深く「じっと見る」はずです。じっと見ている＝何もしていない、じっと考えている＝何もしていない、という等式が「あなたは今日、何を・・」の質問から感じられるとき、一つの断絶がその切り口を見せているんだな、と思うのです。
