Η μητέρα μου πέθανε。30 Μαΐου 23:57σημείο、Είναι σχεδόν τα μεσάνυχτα。Είμαι ο μόνος που μένει στο νοσοκομείο、Συνοδεύει τη μητέρα του, που αναπνέει βίαια (έπρεπε να είναι).。
αλλά、Είμαι ακριβώς όπως ένα kigobo、Ακριβώς επειδή ήμουν δίπλα μου、Δεν μπόρεσε να υπηρετήσει ως συνοδός。Με την υπόθεση ότι παρακολουθούν τα κέντρα νοσοκόμων、Για κάποιο λόγο δεν μπορούσα να σκεφτώ να πιέσω το κουμπί στην οθόνη μπροστά μου για να ελέγξω.。Επειδή φαίνεται ότι είναι οδυνηρό、Ακόμα κι αν αλλάξετε τη θέση του κεφαλιού ή του λαιμού σας με τη νοσοκόμα、Δεν μπορούσα να σκεφτώ να κοιτάζω τον εαυτό μου την οθόνη.。Δεν είναι ότι δεν ήξερα πώς να το κάνω。Απλά πατήστε το κουμπί。Στην πραγματικότητα, καρδιακή ανακοπή、Του είπαν ότι είχε σταματήσει την αναπνοή、Για πρώτη φορά, το θυμάμαι και πατήσαμε το κουμπί、Είδα τις λέξεις "μη συμβατές".。
στο τέλος、Όταν το τέλος έρχεται πιο κοντά, καλώ τον μικρότερο αδερφό μου και αδερφή μου、Δεν μπορούσα να εκπληρώσω το ρόλο μου στη διατήρηση των ματιών μου με το θάνατο。Η νοσοκόμα θα λάβει λεπτομερή θεραπεία、Αφήστε τους να παραμείνουν ασφαλείς μέχρι το πρωί που έρχονται、Δεν μπορούσα να εκπληρώσω αυτόν τον ρόλο。Γιατί μένεις στο νοσοκομείο;、Δεν έχω αρκετή συνειδητοποίηση για αυτό、Με λίγα λόγια, μπορώ μόνο να πω ότι είμαι ηλίθιος。
