Ξαφνικά θυμήθηκα τον William Blake.。William Blake (1757-1827)、Είναι ποιητής και ζωγράφος με πολύ θρησκευτικό ύφος.。Προφανώς είναι επίσης εκτυπωτής。Είδα για πρώτη φορά τη ζωγραφική του όταν ήμουν μαθητής.、Πριν από περίπου 40 χρόνια τώρα。Το σχέδιο φαίνεται τρελό、Η ελαφρώς ασυνήθιστη παραμόρφωση άφησε μια εντύπωση για μένα、Έβαλα το γεράκι σε αυτό, νομίζοντας ότι ήταν επιπλέον έργο του ποιητή、Δεν προχώρησα περισσότερο。
Από τότε έχουν περάσει περίπου 10 χρόνια、Ως αποτέλεσμα, ήμουν σε θέση να σταματήσω στο Ηνωμένο Βασίλειο για περίπου 10 ημέρες.、Αποφάσισα να επικεντρωθώ σε βρετανικές ζωγραφιές ακουαρέλας.。Η πρώτη επιλογή είναι η κοινή λογική, ο Constable και ο Turner.。
Πρώτον, πηγαίνετε στο Tate Gallery。Συμβαίνει ακριβώς ότι πραγματοποιείται η έκθεση William Blake。Δεν νομίζω ότι υπάρχει όμως μια μεγάλη εικόνα、Όταν κοιτάζω την αφίσα, η καρδιά μου fussing。Λοιπόν, είναι και η ίδια ακουαρέλα、Αποφάσισα να φάω λίγο οδικό χόρτο。Αυτή είναι μια απροσδόκητη απάντηση。
Ένιωσα σαν να ήμουν άγγιξε από την καυτή, καυτή ψυχή του Blake.。Όχι υπερβολή、Ήμουν συγκλονισμένος από την βροντερό δυναμική。自分のやっていることはいかに気持の薄い態度であったかと打ちのめされる思いで、その作品群を見た。そのあとコンスタブルもターナーも確かに見たはずだが全く覚えていない。（東京でルオーのパッション全作品を見たときもそんな感じ。ルオー展会場から銀座の街へ出た時、街から色が無くなってしまったように感じたのを思い出す。)
最近まるで自分の絵に自信が持てなくなった（それはとても苦しいことだが、必ずしも悪いことばかりとは考えていない）。他人の真似をしているとは思わないが、五里霧中、どこに自分が居て、どこに向かって歩いているのか分からなくなったのだ。ακούσια、どこかで他人のトレイルを辿りたくなる。Μερικές φορές、これからは「ブレークを見よ」と自分に言い聞かせよう。
ブレークの評価は高いが、万人に心地良い絵だとはとても思えない。息苦しいような、責められているような、誰しもそんな思いを少なからず感じさせられるに違いない。人によっては不快でさえあろう。それを突き破って進む、あの情熱。失ってはいけないものをいつも私に思い出させる絵なのである。 2011/10/28
