迷走台風10号が近づいている。2016/8/30 午前６時現在、時々雨、東の風、風速8m/秒。昨日から波は高くなってきている。
午後１時現在では雨は無し。気温23℃、東の風風速11m/秒。おそらく風はもう少し強い。ウミネコがたくさん風の当たらない所に避難していた。風に向かって飛んでも前へ進まないどころか、下手するとあっという間に風下へ飛ばされてしまう。セグロカモメは体が大きいから悠然としたもの（のように見える）。沖合から白くしぶきを上げてくる波の上を沢山飛びまわっている。こんな悪天候では獲物など獲れる筈もないと思う。自然は無駄なことをしないのが鉄則だから、なぜ飛ぶのかとても不思議。
波はふだんよりずっと沖合から白い波頭を立てて、連続して押し寄せてくる。数が多いだけでなく、一つひとつの波が大きい。波がより深いところで底につっかえているということ。
今年(2016/8Лето) з'яўляецца летам смяротнага бою з коранем дзьмухаўца。Калі я ўзяў фатаграфію дзьмухаўца ў сярэдзіне Oritsume SA падыходзіць да Shimokita、Чырвоны дзьмухавец? Гэта пачалося, калі я думаў,。
Выгляд на сад маіх бацькоў і поўны дзьмухаўцы。Таму што не так лёгка выцягнуць、Наступны крок я пачаў капаць і нечакана глыбокія карані。У адрозненні ад сімпатычнага выявы кветкі、Прызнанне таго, што гэта грозная, чым я думаў супернік。Смяротны бой пачаўся。
Празмерная Nante Deathmatch、каб не что。Ён быў зьбіты некалькі разоў таліі там свая галава。Серп быў таксама адзін пакрывіўся。Але менавіта тое, што адчайная барацьба。гл.фота 1。Большасць леў асобы або не так гэта! Гэтак жа, як у грыву!
фотаздымак 2。У параўнанні з нармальным памерам ліста дзьмухаўца (спераду)、Малы мілыя лісце як парасткі шчыльна。Kind, але тое ж самае、Чым менш галава сям'і、Калі дома бацькоў。Яны застаюцца толькі старанна адабраныя з ліку вялікай колькасці лісця。Але нават калі гісторыя льва кінуць ўдар майго дзіцяці ў даліне、гэта рэальнасць。
Значна менш, чым звычайна、УВАГА Калі мілыя лісце дзьмухаўца выраслі, як туліліся。Violent леў быў асобай кацяняці там! Перайсці больш і больш адтуль。У мяне ёсць мілы хлопец страшных іклоў уяўных、Але і я адчуваю, як я чуў, нават у чалавечым свеце。
2016/8/22。今日もヤマセだ。オリンピックは最終日。日本人選手の活躍は素晴らしかったが、インタビューのたびに、メダルが獲れて「嬉しい」か「申し訳ない」。そしてかならず「支えてくれた皆さんに感謝」。
気持は解るし、確かにそうなのだろうけれど、もう「うんざり」だ。報道がそれを要求する場面もある。コーチ、監督、競技団体が対外的な損得計算をしつつ、「感謝のことば」を指導しているからでもあるようだ。
選手は皆、自分一人で頑張ったとは思っていない。日々無意識のうちにも感謝の気持は持っている筈だ。けれど一方では、自分個人の力を発揮するためにも、そういうことを忘れ去ることが必要だろう。ある意味でそんな一心不乱さこそ、真の感動を与えてくれるのでないか。最近は小さな子でさえ「感謝」を口にする。
「感謝を口にしておけば無難だ」「皆が…してやっている」「皆に感謝するのが当然だ」という意識は、結局は個人を全体の中に埋没させる危険な意識だと思う。「個性を伸ばす」と口では唱えながら、日本人の心はやはりまだ「全体でひとつ」。