Mi provis ``praktiki desegni manojn'' laŭ la peto de mia akvarelo-klaso.。Ĉi tio estas demo de unu el ili.。Mi eraris en la desegno、La mano antaŭe fariĝis pli granda。Afojn, kiujn mi rimarkis post esti atentata de studentoj。Hmm、Eble mi baldaŭ devos pensi pri okulkirurgio...。
Ĉu la akvarelo klaso finis ekzercadon pri aŭtunaj pejzaĝoj?、Praktikante portretdesegnadon。Hodiaŭ estas manpraktiko。La punkto estas ĝusta、Tio en si mem ĝojigas min。Ĉiu persono kapablas trakti la taskojn laŭ sia maniero.、Mi pensas, ke mi lernis multon、profunde emocia。
Ĉiu en la klaso de oleo-pentrado laboras laŭ sia ritmo.。Estas ankaŭ interese, ke la karaktero de la klaso estas tute malsama ol la akvarelo klaso.。Estas bone, ke ĉiu persono havas siajn proprajn defiojn.。Tamen、La malfacila parto estas, ke mi ne povas desegni ĉiutage (kompreneble ĉar mi ne estas profesia)。Mi ludas kun ĝi ĉiutage、Mi sentas min eĉ pli grava nun.。
Sed、Nur povi fari ĝin ne sufiĉas。Vi devas krei vian propran "ĉarmon" tie.。Male、Eĉ se vi tute ne povas fari ĝin, kondiĉe ke vi povas krei ``ĉarmon''。Sed、Kio estas alloga? kiel? Tio estas la plej grava afero。Sed、Mi alvenis tien。Jen la komenco de "mia desegnaĵo"。Ni unue rigardu nin mem、Kaj ni faru nian eblon。
