*Ĉi tio estas fikcia rakonto。havas neniun rilaton al iu reala persono。
iun tagon、La instruisto alportis rozon kiel la temo de la pentraĵo.。Mi ŝatas rigardi florojn、Mi ne kapablas desegni。Antaŭ ĉio, mi ne ŝatas la fakton, ke ĝi havas dornojn.。Ŝajnas, ke ĝi doloras kaj mi ne povas movi mian brakon aŭ broson.。
La instruisto diras, ke ne necesas desegni rozon.、Mi ne havas aliajn ideojn, do mi ne havas alian elekton ol desegni rozojn...。Tamen、Tamen、estas。Mi pensas, ke mi povas desegni ion vere bone nur por hodiaŭ. Hehe、Ne estas kvazaŭ mi faras ĝin delonge, sed mi finfine montras mian kapablon...! Retenante la emon zumi nevole,、Mi estis absorbita desegni ĝin。Hu、Ĉi tio estas ĝuste la ĝusta kvanto de laceco.。
La floroj ne floras ĝis la venonta fojo.、La lertaĵo por desegni florojn estas desegni tiom multe kiom vi povas samtempe.。rulu viajn manikojn、Kiam mi ne povis ne klini min antaŭen, mi pensis: "Ĉu? Tio estas mia kanvaso."。La sono de la sono fariĝis pli glata.。Malantaŭ la seĝo, mia nova tolo radiis puran blankan belecon...。
