「丸ガニ」…

Kam ngrënë "gaforre të rrumbullakët" (prodhuar në prefekturën Miyagi)。Megjithatë ka shije nostalgjike、A është turp?、Të gjithë ata janë ende gaforre të rinj.、Shija ishte gjithashtu e papjekur.。Nëse je gjallë、Është madhësia që dua të humbas.。

Kohët e fundit kam shkruar për "peshkimin e gaforreve" në blogun tim.、Rreth kësaj gaforre。Në shtëpinë time quhet Hiragani (ndoshta sepse këmbët e pasme janë të sheshta).。Sepse gropëza në anën e pasme duket si një "H"、Madje fëmijët më quajtën qëllimisht gaforre e keqe.。

Gaforrja e poshtme me barkun përpara është femra.、Ky mesiper eshte mashkull。Dalloni nga forma e "kapakut" në stomak。Ndonëse është i vogël, është një gaforre e ëmbël dhe e shijshme që është e pëlqyer nga vendasit.。Nuk e kisha idenë se ishte shitur në Saitama.。Edhe pse ndihem mirënjohës、Ndjeva pak emocione të përziera.。

 

骨が好きかも

骨が好きかも知れない子どもの頃から今日突然そのことに思い至った

アトリエには小さなメスのゾウアザラシの頭蓋骨インパラの頭があり二階には大きな牛骨だけでなく小さなキツネタヌキ貂の頭蓋骨があるたくさんの貝殻やカニの骨格も考えてみれば骨だ

森の中に落ちている鳥の白骨化したもの砂浜で波に晒されている魚の骨格気味が悪いなど感じたこともなかった実際はこうなっているのかという科学的好奇心だけでなくもう少し感覚的哲学的な何かをも感じていたのかも知れません

西原(さいばら)理恵子を読む

西原理恵子さんといえばちょっと悪どい顔つきのオバちゃんがデカイ口を開いて辛辣なセリフ?を吐く漫画を描いて人気(彼女のこれまでの凄まじい人生が映画化されるほど)のマルチ漫画家だ

今年、「女の子が生きていくときに覚えていてほしいこと」と娘への餞別?の本を書いて評判になったのでそれも含めて数冊まとめて読んでみた

まあまあなるほどなるほどですが実際やるとなると大変なことですが実際やったんですね凄いそこから自分の事を考えてみると「全て手遅れ」絶望しそうだがそれでも人に恵まれてここまで生きてこれた感謝だなあと改めて思う。Por、あと10年もっと好きなように生きてその時点で静かに死んでもいくってのもカッコいいかな〜と思うその10年をどうやって深く濃くするか何だか自分の人生をどうブレンドするかというソムリエになったような気がしてきた