მეორე დღეს (12/16)、გინზაში წავედი კოკუგაკაის იოკო იასუჰარას პერსონალური გამოფენის სანახავად.。ბოლო დღე იყო、ჩემს ყველა პერსონალურ გამოფენას ყოველთვის სტუმრობენ ადამიანები.、ნახატების სანახავად მოსული ადამიანების რაოდენობა არ შემცირებულა.、ცოტა შვება ვიგრძენი.。
ფეხით მოსიარულეთა სამოთხიდან დიდი დრო გავიდა。მეც ბევრი ჩინური მესმის、მე პირადად ვიგრძენი, რომ ტურიზმი ამ ქვეყანაში ღია გახდა.。იჯდა ქუჩაში მოულოდნელ ადგილას、ოჯახი, რომელიც თითოეული თავის სმარტფონებს ერევა。ჯერ კიდევ მცირედი დისკომფორტის შეგრძნებაა、ერთი ჩინელი ტურისტის გადმოსახედიდან,、ვგრძნობ, რომ ბევრად უფრო დავემსგავსე იაპონელს.。
როცა ცა ანათებს、ევროპა、ამერიკა、ნანმი სისტემა、ახლო აღმოსავლეთის დეპარტამენტი、აფრიკული სახეები მოდიან და მიდიან。იქ წავედი მხოლოდ კაბის პერანგით.、ჯერ კიდევ ოფლიანობა მქონდა。12თვის შუა რიცხვები、მაინტერესებს რა ხდება ამ სიცხესთან?。ზოგიერთი ადამიანი მხოლოდ მაისურებით დადის.、მათ გვერდით ქურთუკები შემოსილი ხალხია.。იმ ზეციდან、90 გრადუსი თითოეული გალერეისთვის、ჟრუანტელით იხრება。
პუანსეტია, რომელიც მრავალი წლის განმავლობაში იტანჯებოდა、იპოვა სტრატეგია、ამ წელს, ცოტა ტვირთი მხრებიდან მოვიშორე (მალე მოვა)、დავდებ იუთუბზე)。ახალი წლის ღამემდე დარჩა 10 დღე。ჯანმრთელი ადამიანი、ვუყურებ ცოცხალ პერსონალურ გამოფენას、მომავალი წლის პრეზენტაციამდე ათზე მეტი ნახატის პროტოტიპების დაგეგმვისა და დამზადებისას.、მე უფრო მოტივირებული ვიქნები, ვიპოვო სხვა გზა პუანსეტიას დასაპყრობად.。