タイムカプセル

12月のベゴニア  F6 水彩 2011

სახლში მყოფი ჩემი უმცროსი ძმისგან კონვერტი მივიღე.。ოჰ、სამაგალითო დოკუმენტი შეიქმნა.、შემთხვევით გავიხედე წინ და დავინახე, რომ მისამართი ჩემი შვილის სახელი იყო.。რა არის ეს?

ჩემი ძმის უბრალო წერილთან ერთად საფოსტო ბარათიც იყო.、რაც მან მაჩვენა იყო、ეს მაშინ დავწერე, როცა ჩემი შვილი დაწყებითი სკოლის მე-4 კლასში იყო.、ათი წლის შემდეგ、ეს იყო საფოსტო ბარათი, რომელიც ჩემს მიმართ 20 წლის ვიყავი.。მითხრეს, 10 წლის შემდეგაც დაწერე სწორი მისამართი.、მშობლების მისამართი დავწერე.。პირადად მე დარწმუნებული ვარ გადავიტან (უფრო სწორად)、ამის სურვილი) იქაც ჩანს.。

ჩემი უმცროსი ძმაც კი გაოცებული ჩანდა.、როგორც ჩანს, ეს არა მარტო ჩვენ, არამედ თავად ადამიანსაც სრულიად დავიწყებული გვქონდა.。ღია ბარათზე იყო დაბეჭდილი ფოტო, როდესაც სამივე წავედით ნასუში.。თავად გადაიღეთ სურათი სამფეხის გამოყენებით、სკოლაში ღია ბარათებზე წერდა, რომ კომპიუტერით ბეჭდავდა თავს.。

ათი წელი ცოტაა。ჩვენი მშობლების გადმოსახედიდან、ბავშვები მხოლოდ ფიზიკურად იზრდებიან, მაგრამ მათი შინაგანი ნაწილი საერთოდ არ გაიზარდა.。მაგრამ ბავშვი 10 წლის იყო, როცა ეს დაწერა.。მომავალი ისეთივე ხანგრძლივობით, როგორც თქვენი ცხოვრება იმ მომენტამდე და ა.შ.、შორს უნდა იყოს, შორს。ეს მართალია ჩემი მოგონებების ფონზეც კი.。

საფოსტო ბარათის ბოლოს წერია: ``მამა.、მაინტერესებს დედაშენი როგორ არის?。იმედია არ მომკვდარა''.。ბავშვებისთვის、მშობლები უფრო მნიშვნელოვანია ვიდრე ქვეყანა、უფრო ახლოს ვიდრე საზოგადოება、ის შეუცვლელი ადამიანია, რომელიც ჩემი სისხლით მიცავს.。ამის გარეშე ჩვენ ვერ ავაშენებთ ოცნებებს მომავლის შესახებ.。მშობლის უბედურება、ცუდი იღბალი、არაკომპეტენტურობა ჩრდილს აყენებს ბავშვის მომავალს.。ერთი წუთით、როგორი ქოლგა უნდა წავიღო?、გულში ჩავიკვლიე, რა ჩრდილს აყენებდა.。

ბავშვებმა, რომლებმაც მშობლები დაკარგეს აღმოსავლეთ იაპონიის დიდ მიწისძვრაში, დაკარგეს ეს ჩრდილიც.、ისევ ვფიქრობ。რას ნიშნავს "იმედი მაქვს, რომ არ მკვდარი ვარ"?、ეს ასევე აჩვენებს, რომ ბავშვები ამ რეალობას გულში გრძნობენ.。ათი წლის შემდეგ შეიძლება თავი უბედურად იგრძნოთ და იფიქროთ: `მე ვისურვებდი, რომ მამაჩემი ყოფილიყო სოციალურად უფრო წესიერი ადამიანი.。

ბავშვებს არ შეუძლიათ მშობლის არჩევა。ამიტომ თავად ბავშვებსაც სჭირდებათ იდეალები.。არ მიყვარს ბავშვები, რომლებიც პატივს სცემენ მშობლებს (მანამდე მათ არ სცემენ პატივს)。(ბავშვის გადმოსახედიდან) სანამ მშობლები უზრუნველყოფენ საკვებს და ფულს, ეს საკმარისია.。მშობლების გამოყენება საფეხურად、თუ შეგიძლია შექმნა შენი საკუთარი სამყარო, ეს კარგია.。ვფიქრობ დროის კაფსულა დავტოვო ჩემთვის 10 წლის შემდეგ.。2012/1/28

大湊(おおみなと)

海上自衛隊大湊基地2012正月

მანქანით 2 წუთის სავალზე საავადმყოფოდან სადაც წავედი მამაჩემის მოსავლელად、საზღვაო თავდაცვის ძალების ომინატოს ინსპექტორის გენერალური შტაბი (იაპონიის ყოფილი საზღვაო ძალების ომინატოს ბაზა 60 წლის წინ)。წყნარი ოკეანის ომის დასაწყისი、როგორც ჩანს, პერლ ჰარბორზე თავდასხმის გაერთიანებული ფლოტი აქ იყო შეკრებილი)。ამჟამად ეს არის საზღვაო თავდაცვის ძალების ომინატოს/ჰოკაიდოს რეგიონის შტაბი.。3 იანვრის საღამო、ზამთრის მშვიდი დღე პირველად ამ ხნის განმავლობაში、ეს ფოტო გადაღებულია, როცა საავადმყოფოდან სახლისკენ მიმავალ გზაზე გავჩერდი.。

როცა დაწყებით სკოლაში ვსწავლობდი、იყო ჯგუფი, რომელსაც მარინე ბიჭები ერქვა.。გამხდარი და გამხდარი ვიყავი, მაგრამ „ზღვის კაცის“ ძლიერმა იმიჯმა მიზიდა და ჯგუფში გაწევრიანებას ვისწრაფოდი.。დროშის სიგნალები სწრაფად ვისწავლე (რატომღაც ისინი მაინც მახსოვს)。ადრე აღფრთოვანებული ვიყავი ოფიცრის თეთრი ფორმებით, მაგრამ ახლა ეს სიზმარივით მეჩვენება.、გემს უყურებს、ჯერ კიდევ რაღაცნაირად ვნერვიულობ。

მე იმ თაობიდან ვარ, რომელმაც ომის შესახებ არ იცის.。მაგრამ როცა ბავშვობაში ჩემს მშობლებზე ვსაუბრობდი, ვფიქრობ, რომ ბევრი ამბავი იყო მათ ომში მონაწილეობის შესახებ.。ომიდან 20 წელზე ნაკლები ხნის შემდეგ,、მეხსიერება ჯერ კიდევ სუფთა უნდა ყოფილიყო.。

ქვეყნისთვის、მშობლებისთვის。ასე ვუყურებდი ბაბუას და მშობლებს, რომლებიც საკუთარ თავს ვერ უყურებდნენ.。Ვწუხვარ ამის გამო.、მე ჩემი გზით ვიცხოვრებ、მე ვიცინოდი ჩემი მშობლების შეშფოთებაზე.、როცა საქმე ჩემს შვილებს ეხება,、მეც შოკში ვარ.。

გაისმა ბაზის ბაგე。მე უკვე დამავიწყდა თითოეული საყვირის მნიშვნელობა.。2012/1/16

 

 

 

雪について思い出すこと

 

冬の下北(Simokita in winter)2012

შიმოკიტა、არა, თოვლიანი პეიზაჟები მშვენიერია, არა მხოლოდ შიმოკიტაში.。მას ხშირად მოიხსენიებენ, როგორც მონოქრომული სამყაროს.、მიდრეკილია ასე ფიქრისთვის、ჩემს გამოცდილებას თუ გადავხედავ,、ყველას ახსოვს, რომ ეს ასე არასდროს ყოფილა.。

სხვა დღეს、შეეხეთ ამ თოვლიან პეიზაჟს、დავწერე, რომ ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს სახლში წავედი რაღაც დავიწყებულის დასაბრუნებლად.。ეს რა თქმა უნდა მართალია。როგორც უმცროსი სკოლის მოსწავლე, საერთოდ არ ვსწავლობდი ბევრს.、გატაცებული გავხდი კურდღლების, ტყავის და ა.შ.、Გზაში、ორჯერ კინაღამ დავკარგე თხილამურებით სრიალი.、სახლში მოგზაურობისას თითქმის ყოველ საღამოს ველაპარაკებოდი ამაზე ჩემს უმცროს ძმას და დედას.。ისინი სადღაც ჩემს სხეულშია ჩაძირული.、როცა ასეთი თოვლი დავინახე, ვგრძნობდი, როგორ ვღელავდი.。მამის გარეშე、2、მე შეიძლება 3-ში კურდღლის ხაფანგის დასადგმელად წავსულიყავი.。ყველაზე、დარწმუნებული ვარ, ეს რომ არა, სახლშიც არ დავბრუნდებოდი.。

როდესაც სერიოზულად დავიწყე ხატვა、სხვადასხვა ფერის გამოყენების შემდეგ、სულ ვფიქრობდი, რომ ბოლოს და ბოლოს, დასასრული მონოქრომული იყო.、ალბათ იმიტომ, რომ ადრე მინახავს მსგავსი პეიზაჟები.。სანამ ამას გავიგებდი, მე ვიყავი ჩართული ცხოვრებაში、ეს კი დამავიწყდა。ერთხელ ვიღაცამ თქვა, რომ მე "ფენტეზის მწერალი" ვიყავი.。ეს ალბათ მართალია。რატომღაც, პატარაობიდანვე ასე ვგრძნობდი თავს.。თოვლი ხელს უწყობს ფანტაზიას。თოვლის ქვეყანა იღბლიანია。