გაწერიდან ზუსტად 3 თვე გავიდა。ყოველდღიურ ცხოვრებაში ამაზე ფიქრი აღარ მიწევს.。თავბრუსხვევა აღარ მაქვს თავში、მაინც დავიწყებული。უკეთესია, სანამ ჯერ კიდევ გაქვთ ``დავიწყების~ `მეხსიერება~.。
მორიტომო გაკუენს უჭირს。მაგრამ მაშინაც კი, თუ "კარგი, პრემიერ მინისტრი აბე" გამორიცხულია.、მაშინაც კი, თუ მას განათლების იმპერიული რეკრიპტი ეწოდა, ის მხოლოდ ზედაპირზეა.。რატომ、ახლა ჩნდება、რატომ აბარებს ზოგი ამდენ ფულს?、რატომ არ იყო ეს აქამდე პრობლემა?。ეს არ არის პრობლემის აზრი?。
ჩვენ არც კი გვესმოდეს、(თუმცა მიმართულება განსხვავებულია) მორიტომო გაკუენის მსგავსად、არ იყენებდნენ ბავშვებს სუპის ნახარშად?。როდესაც ფიქრობთ ქალაქში ფესტივალებზე, თქვენ ფიქრობთ "ბავშვთა მიკოში".、მოძრაობის უსაფრთხოების "საბავშვო ბაღის აღლუმი"。ბავშვების სიმპათიური、ენერგიის გადაქცევა დანამატად ზრდასრულთა დუნეობისთვის、ვფიქრობ, ბევრი ადამიანია, ვინც მას მხოლოდ მომავალ ადამიანურ ინფრასტრუქტურაზე თვლის.。