うんざりだ / I’m fed up with “Thanks, thanks,thanks”

2016/8/22。დღეს ისევ იამაზაა。ოლიმპიადის ბოლო დღე。იაპონელი ფეხბურთელების თამაში შესანიშნავი იყო.、ყოველი ინტერვიუ、"ბედნიერი" ხარ თუ "ბოდიში" რომ მედალი მოიგე?。და უშეცდომოდ, "მადლობა ყველას, ვინც მხარი დამიჭირა."。

მესმის, როგორ გრძნობ თავს.、ვფიქრობ, ეს მართალია、საკმარისი იყო ეს。არის შემთხვევები, როცა პრესა ამას ითხოვს.。მწვრთნელი、დირექტორი、კონკურენციის ორგანიზაციები ითვლის მათ გარე მოგებასა და ზარალს,、როგორც ჩანს, ეს იმიტომ ხდება, რომ ისინი ასწავლიან „მადლობის სიტყვებს“.。

ყველა მოთამაშე、არ მგონია, რომ ჩემით ყველაფერი გავაკეთე.。დარწმუნებული ვარ, მადლიერების გრძნობა მაქვს ყოველდღე, თუნდაც გაუცნობიერებლად.。Მაგრამ მეორეს მხრივ、საკუთარი პირადი ძალის დემონსტრირების მიზნით、ასეთი რაღაცების დავიწყება აუცილებელია。გარკვეული გაგებით, ასეთი ერთსულოვნება、ნამდვილ ემოციას არ გაძლევს?。ამ დღეებში პატარა ბავშვებიც კი ამბობენ "მადლობა".。

"მადლობის თქმა უსაფრთხოა", "ყველა რაღაცას აკეთებს" და "ბუნებრივია იყო ყველას მადლიერი".、საბოლოო ჯამში, მე ვფიქრობ, რომ ეს არის სახიფათო აზროვნება, რომელიც აერთიანებს ინდივიდს მთლიანობაში.。„განვითარე შენი ინდივიდუალობა“ გალობის დროს、იაპონური გული ისევ "ერთია"。