3მე-11 წლიდან、თითქმის ყოველთვიურად ვაგრძელებ დიდ შოკს.。თუმცა ვცდილობ შევადარო თავი დიდი ცუნამის მსხვერპლებს...、შოკი, რომელიც ხდება ერთმანეთის მიყოლებით, ჩემთვის ყველაზე მძიმეა, რაც კი ოდესმე განმიცდია.。
მიუხედავად იმისა, რომ ვცდილობ მოვიფიქრო სხვადასხვა საწინააღმდეგო ზომები,、ჯერ-ჯერობით მოუთმენლობასა და გაღიზიანებაში、დღეს უმწეოდ ვატარებ。დრო ვერაფერს მოაგვარებს、საქმე იმაშია, რომ ვერაფერს გააკეთებ.。
მიწისძვრის შოკი არ მაძლევდა ხატვას.。თუმცა ახლა ვგრძნობ, რომ უნდა დავხატო, რათა შევინარჩუნო საკუთარი გონებრივი სტაბილურობა.、ვგრძნობ, რომ ჩემი გონება და სხეული ძლივს ინარჩუნებენ თავს.。
მაგრამ、დარწმუნებული ვარ, თუ დავხატავ, შვებას ვიგრძნობ, თუნდაც დროებით.。ჩემი თავი იწყებს მოძრაობას、მეც ვგრძნობ, როგორ მოდუნდება ჩემი სხეული.。ვგრძნობ, რომ ნახატები ჩემთვის უფრო ღირებულია, ვიდრე მე.。როგორმე გააგრძელე ხატვა、ვფიქრობ, რომ მინდა დავხატო ნახატები, რომლებიც მხატვრობას ეძღვნება.。2011/6/8
