Blue Seagull

უკვე დავწერე, რომ გასული წლის ნოემბრის ბოლოს დავიწყე სიარული.。მაქსიმუმ სამდღიანი ბერი、მე თვითონ ასე ვფიქრობდი ნახევარი დროის განმავლობაში.、(ვაუ!) ეს ჯერ კიდევ გრძელდება.。ალბათ、ვფიქრობ, მე მაქვს ისეთი პიროვნება, რომელიც ადვილად არ მომბეზრდება.、კორონას გამოც、ხანდახან სხვა საქმე არ მაქვს、ალბათ ამიტომაც გრძელდება。

სულ რაღაც 2 თვის შემდეგ、ეს არის სიარულის შედეგი。წონა -4 კგ 1 კგ მიზნის წინააღმდეგ。მიღწევის მაჩვენებელი 400%? წელის გარშემოწერილობა არ გამიზომია.、მე ვფიქრობ, რომ მუშაობდა, რადგან ორი ღვედის ხვრელი განსხვავებულია.。თითქმის ყოველდღე დავდიოდი 10000-დან 12000-მდე ნაბიჯით (7-დან 8 კმ-მდე).。არის ერთი დღე, როცა არ დავდივარ.、მხოლოდ 380 ნაბიჯი იმ დღეს。იმიტომ რომ ცუდი ამინდი იყო、სიარულის შეგნებული უნდა ვიყო、Ეს არის ცხოვრება。
ბონუსი：① ვგრძნობ, რომ ფეხები და თეძოები გამიძლიერდა ② ზურგის ტკივილის დროს თითქმის აღარ ვიყენებ კომპრესებს ③ შევიძინე საბაზისო ცოდნა კვების შესახებ ④ ვსეირნობ, როცა შორს ვიყურები (დილით ადრე შევწყვიტე სიარული)、როგორც ჩანს კარგია თვალებისთვის...。

მაგრამ、პრობლემა აქედან იწყება。მიზანი მალე მიიღწევა、თუ მინდა გავაგრძელო, ამ მიზნისთვის „მიზანი“ მჭირდება.。არც სიარული არ მიყვარს.、უფრო ლამაზი პეიზაჟები მჭირდება გასაგრძელებლად.。თუ დიეტა თავისთავად არ არის მიზანი、"ჯანმრთელობა"? მაგრამ、მე არ ვარ ჯანმრთელობის შეგნებული დასაწყისისთვის.、ეს ალბათ არ შეგინარჩუნებთ მოტივაციას.。ჰმ、პრობლემა სერიოზული გახდა。ბონუსიც、ადამიანის ბუნებაა, რომ მუდმივად გრძნობდეს თავს უკმაყოფილოდ ერთი და იგივე ბონუსით.。ეს ასევე ღრმა პრობლემაა.。Ვინ არის?、კარგი სიბრძნე。

上の絵は写真をもとに、ペンブラシというソフトで描いた。イラストなどを描く人の誰もがやる、初歩中の初歩のCG。誰でもやるが、誰が描いてもおなじになるわけでもない。たとえば写真の上にトレーシングペーパーを置き、その上から鉛筆でなぞるというだけの単純作業でも、十人十色のなぞり方をするようなもの。

「コンピューター・グラフィックスなど誰がやっても同じ結果になり、個性を発揮できずつまらない」と以前は考えていたが、今は違う。同じメーカーの鉛筆を使ったからといって、誰でもアングルやピカソのようなデッサンができるわけではない。CGは道具の一つに過ぎない。使い方にもむしろ「個性が出てしまう」。

მეორეს მხრივ、コンピューターは鉛筆とか毛筆とかの画材の違いというレベルにとどまらない、別次元の道具でもある。自動車の普及が私たちの生活を変え、日々の考え方にまで大きな影響を与えてきたように、CGを経験することがわたしの思考法だけでなく、感性にも（いいかどうかは別にして）大きな影響をあたえ（てい）るのは間違いない。

その影響で自分がどう変われるのか、楽しみながらCGを描いている。このような絵や動画制作・編集。その前提となるカメラやパソコンそのものの基本知識。どれをとっても難しいし、考えるだけでも億劫だ。何十回も同じ間違いを繰り返すどころか、時にはすっかり忘れてしまう。誰のせいにもできないから、「お前が難しすぎる」とパソコンに当たり散らしながら、とりあえずこの瞬間もパソコンに向かっている。