კატეგორია: 生活

უკვე დავწერე, რომ გასული წლის ნოემბრის ბოლოს დავიწყე სიარული.。მაქსიმუმ სამდღიანი ბერი、მე თვითონ ასე ვფიქრობდი ნახევარი დროის განმავლობაში.、(ვაუ!) ეს ჯერ კიდევ გრძელდება.。ალბათ、ვფიქრობ, მე მაქვს ისეთი პიროვნება, რომელიც ადვილად არ მომბეზრდება.、კორონას გამოც、ხანდახან სხვა საქმე არ მაქვს、ალბათ ამიტომაც გრძელდება。

სულ რაღაც 2 თვის შემდეგ、ეს არის სიარულის შედეგი。წონა -4 კგ 1 კგ მიზნის წინააღმდეგ。მიღწევის მაჩვენებელი 400%? წელის გარშემოწერილობა არ გამიზომია.、მე ვფიქრობ, რომ მუშაობდა, რადგან ორი ღვედის ხვრელი განსხვავებულია.。თითქმის ყოველდღე დავდიოდი 10000-დან 12000-მდე ნაბიჯით (7-დან 8 კმ-მდე).。არის ერთი დღე, როცა არ დავდივარ.、მხოლოდ 380 ნაბიჯი იმ დღეს。იმიტომ რომ ცუდი ამინდი იყო、სიარულის შეგნებული უნდა ვიყო、Ეს არის ცხოვრება。
ბონუსი：① ვგრძნობ, რომ ფეხები და თეძოები გამიძლიერდა ② ზურგის ტკივილის დროს თითქმის აღარ ვიყენებ კომპრესებს ③ შევიძინე საბაზისო ცოდნა კვების შესახებ ④ ვსეირნობ, როცა შორს ვიყურები (დილით ადრე შევწყვიტე სიარული)、როგორც ჩანს კარგია თვალებისთვის...。

მაგრამ、პრობლემა აქედან იწყება。მიზანი მალე მიიღწევა、თუ მინდა გავაგრძელო, ამ მიზნისთვის „მიზანი“ მჭირდება.。არც სიარული არ მიყვარს.、უფრო ლამაზი პეიზაჟები მჭირდება გასაგრძელებლად.。თუ დიეტა თავისთავად არ არის მიზანი、"ჯანმრთელობა"? მაგრამ、მე არ ვარ ჯანმრთელობის შეგნებული დასაწყისისთვის.、ეს ალბათ არ შეგინარჩუნებთ მოტივაციას.。ჰმ、პრობლემა სერიოზული გახდა。ბონუსიც、ადამიანის ბუნებაა, რომ მუდმივად გრძნობდეს თავს უკმაყოფილოდ ერთი და იგივე ბონუსით.。ეს ასევე ღრმა პრობლემაა.。Ვინ არის?、კარგი სიბრძნე。

上の絵は写真をもとに、ペンブラシというソフトで描いた。イラストなどを描く人の誰もがやる、初歩中の初歩のCG。誰でもやるが、誰が描いてもおなじになるわけでもない。たとえば写真の上にトレーシングペーパーを置き、その上から鉛筆でなぞるというだけの単純作業でも、十人十色のなぞり方をするようなもの。

「コンピューター・グラフィックスなど誰がやっても同じ結果になり、個性を発揮できずつまらない」と以前は考えていたが、今は違う。同じメーカーの鉛筆を使ったからといって、誰でもアングルやピカソのようなデッサンができるわけではない。CGは道具の一つに過ぎない。使い方にもむしろ「個性が出てしまう」。

მეორეს მხრივ、コンピューターは鉛筆とか毛筆とかの画材の違いというレベルにとどまらない、別次元の道具でもある。自動車の普及が私たちの生活を変え、日々の考え方にまで大きな影響を与えてきたように、CGを経験することがわたしの思考法だけでなく、感性にも（いいかどうかは別にして）大きな影響をあたえ（てい）るのは間違いない。

その影響で自分がどう変われるのか、楽しみながらCGを描いている。このような絵や動画制作・編集。その前提となるカメラやパソコンそのものの基本知識。どれをとっても難しいし、考えるだけでも億劫だ。何十回も同じ間違いを繰り返すどころか、時にはすっかり忘れてしまう。誰のせいにもできないから、「お前が難しすぎる」とパソコンに当たり散らしながら、とりあえずこの瞬間もパソコンに向かっている。

実際の材料を使った制作のための習作（study）を描いている。パソコン上にはたくさんのブラシ（筆）があり、良さそうなものを一つ一つ試しながら使っている。どれほどの数のブラシがあるのか見当もつかないし、果たしてどれが最適なのかも全然分からない。おそらく一生かかっても使いきれないほどの数や使い方があると思う。なんとなく有名なものを試してみる程度しか、今は選択力もない。

描きながら「ふーん、こんなことができるんだ」。ひと昔前、初歩的なペイントソフトを使ってみて、使い物にならないと思ったのがウソのような進化。たとえば油彩ならぬるっとした手応え感や、水彩筆が紙とこすれあったり、じわじわと染みていく生理的な感覚はまだないが、鉛筆ブラシやペンブラシなら既にそうした触感もあるというから、それらがパソコン上で感じられるのも時間の問題だろう（私が知らないだけで、もうできているのかも）。

「英語ができるようになるには、頭が英語脳にならなければならない」と聞いたことがある。日本語で考え、それを英訳しているようではだめだ、იყო ამბავი。何か国語も話せる人は、話すときには瞬時に、その言語で考えるように頭が切り替わっているらしい。一種の多重人格のような感じだが、パソコンもそうなのかもしれない、と感じてきた。

水彩絵の具をチューブからパレットに絞り出すとき、頭は、それがいま塗られている絵の具にどう混じりあうか考えている。そして次の瞬間にはそれも忘れて、目の前の状況に反応していく＝『水彩脳』。パソコンで水彩絵の具を塗るときはまだ、頭の中で現実の絵の具を想像している。それでは頭の中で英作文してから話すようなもので、かったるい。習作（study）を重ねながら、パソコン脳をStudyしている。