ავტორი: Takashi

გარე სიკაშკაშის გამო、მთავარი შენობის შიგნით იგრძნობა ბნელი, მაგრამ、გარშემორტყმულია მინის ფანჯრებით、გარედან კარგად ვხედავ პეიზაჟებს.。

შიგნით არავინ არის。ერთი ფანჯარა ღიაა、მაქმანის ფარდები ირხევა。ზემოდან არის რამდენიმე დაფა、ერთ-ერთი მათგანი, როგორც ჩანს, იმ ბავშვების ფოტოა.。უფრო მეტიც,、მამა იქ、ადამიანებიც კი, რომლებიც დედებს ჰგვანან。

Მე ვხედავ…。ამ ფოტოში、უნდა ვეძიო ის ორი ქალი?。მაგრამ、სად არიან ყველა დანარჩენი?

იქვე პატარა მაგიდაზე、თეთრი、არის ოდნავ დიდი ფირფიტა.、შევამჩნიე, რომ ცხვირსახოცი ედო ლამაზი ნიმუშით.。

როცა მალულად ავწევ ხელსახოცი、შავი ორთქლზე მოხარშული პურის ხილვა。მე მეგონა ეს იყო "ვეშაპი..."、ეს არის ნამდვილი ორთქლზე მოხარშული პური。სანამ ამას ვფიქრობდი、თუნდაც გიჟურად、ნახევარი უკვე ვჭამე არავის ნებართვის გარეშე.。

"ეს ცუდია, არა?"、ჩემი პირის მიდამოები, რომელიც შინაგანად აპროტესტებს ჩემს "ოცნების რეჟისორს"、თითქოს ეს იყო იმის მტკიცებულება, რომ რაღაც დავაშავე.、რატომ არის პური ისე წებოვანი, რომ ერთმანეთში ეწებება? „ჰეი、დირექტორი! ეს არის、უცნაურია არა? ”

ამაზე მოგვიანებით ფიქრი (როდის ნიშნავს "მოგვიანებით" სიზმარში?)、როგორც ჩანს, ეს იყო ჯილდო "მისიის შესრულებისთვის".、თავად "მისიას" რაიმე განსაკუთრებული მნიშვნელობა არ ჰქონდა.。

სხვათა შორის, ზოგადად ბავშვებზე ვისაუბროთ.、როგორც ჩანს, ეს ბავშვები სისხლით არიან ნათესავები.。ყურადღებით დააკვირდით、ძველი、ის უკვე წააგავს მოყავისფრო შავ-თეთრ "ოჯახურ ფოტოს"。ადრე გაცილებით მეტი ბავშვი იყო, ვიდრე ახლა.、ზოგიერთი ოჯახის。რომ ოჯახი、მას რაიმე კავშირი აქვს ჩემთან、ჯერ არც კი ვიცი。

ისინი ყოველთვის ერთნაირი თანმიმდევრობით არიან、დიახ、გადაადგილების გარეშე, ისევე როგორც ფოტოსურათი、მან მომცა "მისია" (როგორც ჩანს)。

თემას დაუბრუნდით。მძიმე ბრძოლის შემდეგ、ტალახით დაფარული პირით、ბოლოს მე ვეშაპის ნაჭერს ჩავუკარი...、ძალით მოვახერხე მისი გადაყლაპვა.。შემდეგ უბრალოდ დატოვე ის, როგორც ადრე იყო.、გამოაცხადოს მისიის დასრულება、პირში ტალახით დავიწყე მთავარი სახლისკენ სვლა.。

როგორც ჩანს, ეს კიდევ ცოტა ხანს გაგრძელდება。