ავტორი: Takashi

ცოტა ხნის წინ、ნახატს მხოლოდ მასზე ფიქრით ვეღარ ვხატავ.。ადრე მხოლოდ საღებავს ვისვამდი და ნახატები თავისით გამოდიოდა.。სანამ რამე არ გამოჩნდება、Შეავსე、როდესაც საღებავი გახდება სქელი, შეიძლება დაგჭირდეთ მისი გახეხვა.、ჩამოიბანეთ、ელოდება სანამ რამე გამოვა。ზოგჯერ ამას დრო სჭირდება、სურათები ერთმანეთის მიყოლებით მახსენდება、შეიძლება ტილოები დაგეკარგოთ。

მოულოდნელად、ეკრანზე აშკარად ჩანს ადამიანების ფრაგმენტები, პეიზაჟები, ნატურმორტები და ა.შ.。ავიღებ და დავიწყებ ხატვას.、მიზნის წინასწარ წარმოდგენა შეუძლებელია.。როცა ყველაფერი სრულად გამოჩნდება、პირველად ვიფიქრე: ``რა უნდა გავაკეთო შემდეგ?、იფიქრე მიზანზე。ზოგიერთ შემთხვევაში, ადამიანი, რომელიც გამოჩნდება, პატარა ხდება.、უნდა გადავიდეს მარჯვნივ ან მარცხნივ。მაინც、არც კი ვიცი რა დავხატო、ეს მისი დახატვის გიჟური გზაა、ირგვლივ თუ იკითხავთ, საოცრად ბევრია ასეთი.。30დაახლოებით 20 წელია ასე ვხატავ.。

ცნობილი მხატვრის გარდაცვალების შემდეგ、მე ჯერ კიდევ ვხედავ ახსნა-განმარტებებს, როგორიცაა: ``აი, რამდენ ძალისხმევას ხმარობენ ამაში~, რომლებიც მიუთითებენ შემორჩენილ ესკიზებსა და ნახატებზე.。თუმცა ეს კარგია、მე ვეწინააღმდეგები, რომ ეს იყოს "გაკვეთილი", რომელიც ამბობს: "არ არის კარგი, რომ არ გააკეთოთ ასეთი ძალისხმევა".。უნკეიმ და მიქელანჯელომ ერთი და იგივე თქვეს.。„ქანდაკება უკვე ჩაფლულია ხეში (ქვაში).。მე უბრალოდ ამოვთხარი“.。როცა კითხულობ、გამიკვირდა, ზუსტად იგივეს რომ ვგრძნობდი.。საღებავის გამოყენებისას、შეღებვის ნაცვლად, ზედაპირი საღებავით გათხარეთ.、ისეთი შეგრძნება იყო, თითქოს მას ვჭრიდი.。

ახლა ასე არ ვხატავ.、უფრო სწორად, აღარ შემიძლია.。ჯერ ვფიქრობ, ``მოდით დავხატოთ ○○''.。შემდეგ მიაქციეთ პრიორიტეტი ამ ელემენტებიდან დაახლოებით სამს.。1 იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ სურათს მის გარეშე აზრი არ ექნება.、3 არ არის საჭირო, მაგრამ、მაინტერესებს არის თუ არა ამობურცულობა、რეალისტური "სურვილი"。2 შუაშია。ამიტომაც、ასევე ვაკეთებ ნახატებს და ჩანახატებს.。აქამდე მსგავსი არაფერი გამიკეთებია、თითქმის სულ სხვა ადამიანად ვგრძნობ თავს.。მაგრამ、ესკიზის ქუჩაზე შექმნილი ნახატი "მკვდარი ნახატი" დასრულდა.。ვფიქრობ, შეგიძლიათ მას შთაგონება უწოდოთ.、ვფიქრობ, ეს მხოლოდ იდეა იყო、მის გარეშე、ნახატის გული არ იწყებს მოძრაობას。ჯერ კიდევ ველოდები იმ მომენტს, როცა ის ჩამოვა.。

何日か前に同じ構図の絵を載せた（8月5日「陸上女子1500m」）。その別バージョン。その時は前の方がいいと思ったけれど、今見るとこちらの方が（一見おとなしく見えるが）、線とフラットな色彩のぶつかり合いという狙いの明確さ、無地の広さから考えると、こちらの方がより大胆だ、と（今）は感じる。

目先の目くらましの効果につい意識が奪われてしまう。いつもゴールがどこかを探し続けていないと、それだけで終わってしまう。それはちょっと残念だが、ゴールをどう設定するかはその人の価値観ということだから、たやすくは設定できないし、最終的に辿り着くものをいきなり最初に立てるということ自体にも無理がある。მაგრამ、ゴールは絶対必要。

わたしにとっての、絵のゴールとはなんだろうか？わたしはゴールを未だに設定できていない。というのは、わたしにとってのゴールはすべての制作の彼方にあって、まだ遠くからの灯台の光のように、時々光芒が見える程度に過ぎないからだ。უბრალოდ、あっちの方角だなと見当をつけて歩いているだけ。その途上に道が現れ、坂を上り下りし、時には道のない藪に迷い込んだりする。その時々、ちょっと小高いところに立てば次の「目標」が見える。次は「線の考え方を変える」つぎは「線と色の関係性について考える」などが目標になる。

მაგრამ、1枚の絵にはそれなりのゴールが必要であり、そういう意味でのゴールのイメージは当然ある。この絵（に限らないが）のテーマは「表現のパンチ力」。「優しい」「気持ちのいい」表現とは少し距離を置こうとしている。もっと破壊的、前衛的な表現もあるが、それは今のわたしには厳しい。ボクシングでいえば、リング自体を破壊するような表現ではなく、とりあえずリングの中で対戦する。そういう意味でのパンチ力。ジャブは「強い線」、ボディブローは「単一な色面」、カウンターパンチは「塗り残し」。「塗らないという技術」が、今のところわたしにはいちばん難しい。