Month: March 2022

స్థూలంగా చెప్పాలంటే, ఆధునిక చిత్రాలు、మొదట, దీనిని కాంక్రీటు మరియు వియుక్తంగా విభజించవచ్చు (చాలా సాధారణ పరంగా)。మరిన్ని అలంకారిక డ్రాయింగ్‌లు、ల్యాండ్‌స్కేప్ పెయింటింగ్、స్టిల్ లైఫ్ పెయింటింగ్‌లను మూడు రకాలుగా విభజించవచ్చు:。నా తరగతిలోని వ్యక్తులు వ్యక్తులను గీయడం ఇష్టపడుతున్నారు.。

ఇది పోర్ట్రెయిట్ పెయింటింగ్ అని మీరు చెప్పినప్పటికీ,、రచయితను బట్టి కంటెంట్ మరియు శైలి గణనీయంగా మారుతుంది.。ప్రధమ、లక్ష్య వ్యక్తి యొక్క వ్యక్తిత్వాన్ని చిత్రీకరించడంలో ఆసక్తి ఉన్న రకం.。బొమ్మలుగా (హిటోగాటా) గీసిన మరో రెండు రకాలు ఉన్నాయని నేను అనుకుంటున్నాను, అంటే "మానవుడు".。వారి వివరణాత్మక సామర్థ్యంపై నమ్మకంగా ఉన్న మాజీ రకంలో చాలా మంది వ్యక్తులు ఉన్నారు.、వారి భావాల యొక్క శృంగార వ్యక్తీకరణలను ఇష్టపడే తరువాతి సమూహంలో చాలా మంది ఉన్నారని నేను భావిస్తున్నాను.。చిత్రీకరించబడిన వ్యక్తులందరూ ఒకే ముఖాన్ని కలిగి ఉన్న పెయింటింగ్‌లను తరువాతి రకంగా పరిగణించవచ్చు.。

వ్యక్తులను గీసేటప్పుడు, ప్రతి ఒక్కరూ మోడల్‌పై దృష్టి పెట్టారు.、దానిని ఒక దృశ్యం చేయండి。అది చాలా విలువైన మరియు సంతోషకరమైన సమయం.、ఆ తర్వాత ఏం జరిగిందన్నదే నాకు ఆశ్చర్యం.。మోడల్‌లు కాకుండా ఇతర వ్యక్తులను ఎవరూ ఆకర్షించకపోవడం నాకు ఎప్పుడూ వింతగా అనిపిస్తుంది.。నమూనాలను గీయడం ద్వారా ఫిగర్ డ్రాయింగ్‌పై అవగాహన పొందండి、కాబట్టి, మీరు నిజంగా డ్రా చేయాలనుకుంటున్న వ్యక్తిని, మీరు ఎలా గీయాలనుకుంటున్నారో ఆ విధంగా గీయడం ఉద్దేశ్యం.、నాకు అలా అనిపించడం లేదు.。భూమిపై ఆ ఏకాగ్రత ఎక్కడ నుండి వస్తుంది?。

``(డ్రాయింగ్) మనుషులు కష్టం’’ అని తరచుగా చెబుతారు.。అయినా అది నిజం、కాబట్టి, పువ్వులు మరియు ప్రకృతి దృశ్యాలు సులభంగా ఉంటాయి?。తమ పువ్వులను బాగా చూసుకునే వ్యక్తులు నమ్మదగిన పువ్వులను గీయవచ్చు.、నాకు బాగా తెలిసిన భూమిని నేను సమానంగా గీయగలను.。అని ఇచ్చారు、మనం వ్యక్తుల చిత్రాలను గీయడానికి మార్గం లేదు, ఎందుకంటే మనం ప్రతిరోజూ వ్యక్తులను చాలా ద్వేషించేలా చూస్తాము.、అది ఉండాలి。అయినప్పటికీ…。చిన్న పిల్లలకు、తల్లి、నాన్న బెస్ట్ సబ్జెక్ట్。పువ్వులు పక్కన、నేను ప్రకృతి దృశ్యాలు లేదా స్టిల్ లైఫ్‌పై దృష్టి పెట్టను.。పిల్లలు కూడా అలాగే భావిస్తారు、మీ మనవడిని గీయడం ఎలా ఉంటుందో నేను ఆశ్చర్యపోతున్నాను.。

カメラやモニターなど視覚機器には「解像度」という用語がある。簡単に言えば画面の密度。高いほうが画面鮮明と、おおざっぱにイメージすればよい。解像度を上げれば画面はきれいで滑らかになるが、そのぶん他の機能に負荷がかかるので、なんでもかんでも解像度を上げればいいというわけではない。

కానీ、ここでのそれは（自分の）「頭の解像度」。もう少し上げたいなあと。そのぶん、他に多少のしわ寄せがきてもやむを得ない。

これまで「低解像度」で過ごしてきてもべつだん不都合を感じなかった。それはたぶん特に何も求めてこなかったことの裏返し。のんのんと自己満足に浸ってきたということになるのだろう。なにか具体的なことを達成しようとすれば、ある程度きちんとした理解が必要になる。たんに流れを理解するだけでなく、実際にテストし、失敗を検証する場合もあるだろう。それらのひとつひとつが不鮮明では、結果にも確信が持てなくなるのは当然だ　。

そこまで構えなくても、一つ一つ、ピンと理解していきたいものだなあ、という願望（希望）がある。最近視力が弱くなってきたことと反比例の感覚があるのかもしれない。「こんなにぼんやりしているのを、今まで見えた気でいたなんて怖いな」。

今日は水彩で篭を描き、撮影の練習もしてみた。絵を描くのはいいとして、撮影などは苦手だ。カメラを使う割にはカメラそのものにあまり興味がなく、したがって知識も薄い。いい加減に使うから結果もそれなり。だから興味が湧かない・・・の悪いループにはまり込んでいる。自分にとってカメラを使うことは必須なのだから、興味云々ではなく知識・体験を得ることも必然なはず。なのにそうしてこなかった。逃げていたのだ。

いまさら、ではあるが、日本人の平均寿命からみてこの先まだ10年は生きる可能性がある。その10年のうち何年かけたら、ちゃんとした撮影知識が身につくかは心もとないが、やった方がたぶん楽しく過ごせるような気がしてきた。本当にいまさらだ。尻に火が付いていることにさえ気づかず、それが消え、焼けぼっくいも過ぎて灰になりかかって、やっと気がつくこの鈍さ。「気づくのが遅すぎますよ」とある人に言われてからでも20年も経っている。

撮影が苦手（特に制作中の）なのは、一つには「描き方をカメラに合わせる」からだ。写真では紙をテーブルに貼り付けてある。カメラが固定されているから、それに合わせているわけだ。普段はこんなことしない。紙は上下左右、その時々で描きやすい方に傾け、回転させながら描く。水平にしたり、立てかけたりもする。紙を固定するだけでまるで、磔（はりつけ）台上の罪人にされたような気分になる。

普通は2~3台のカメラで撮影し、その時々でいいアングルのカットを使うものらしい。けれどわたしは１台しか持っていない（スマホも入れれば2台？）し、なにより狭くてそんなスペースがない、などという泣き言はどこにも通用しない。―必要なら何としてでも確保せよ―確かに仰せの通りでございます。わたしが悪うございました。
　けれどまあ、撮影がうまくできなくたって、とりあえず１枚描くきっかけにはなったじゃない。というところで、チョンチョン。